Τρίτη 24 Ιούλη, Στάση εργασίας 9:00 έως 12:00 με Κινητοποίηση στα γραφεία του ΣΤΕΑΤ (Πινδάρου 4 & Ακαδημίας Κολωνάκι) και Πορεία στο Υπουργείο Εργασίας ενάντια στην προσπάθεια κατάργησης της ΣΣΕ.
Συναδέλφισσα – Συνάδελφε Μισθωτοί Τεχνικοί, τώρα που οι εκλογές τέλειωσαν, γνωρίζετε καλά:
Η νέα τρόικα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κλιμακώνει την επίθεση ενάντια στον κόσμο της δουλειάς, στην υπηρεσία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και της Ε.Ε…
Η επίθεση δεν έχει ημερομηνία λήξης, συνεχίζεται ακατάπαυστα σε όλη τη γραμμή του μετώπου: με νέα αφαίρεση μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, με ισοπέδωση της ασφάλισης (ΤΣΜΕΔΕ, ΟΑΕΕ, ΙΚΑ), με τη φοροληστεία όποιας «οικονομίας» απέμεινε, με την κατάργηση κάθε λαϊκής κατάκτησης σε υγεία-πρόνοια- παιδεία, με το fast track ξεπούλημα του πλούτου της χώρας στα μεγάλα ντόπια και ξένα αφεντικά.
Πόσον καιρό ακόμα θα το ανεχόμαστε;
Μας λένε «είστε τυχεροί που έχετε ακόμα δουλειά». Εννοούν ότι είναι ανάγκη να ρίξουμε κι άλλο τις απαιτήσεις μας ενώ μας δείχνουν με το δάχτυλο τους συναδέλφους που περιμένουν «απέξω», στην ατέλειωτη ουρά της ανεργίας. Μας ζητούν να γίνουμε περισσότερο «ανταγωνιστικοί» για να γίνουν επενδύσεις, να «ανοίξουν θέσεις εργασίας» Και εννοούν: να δεχτούμε να γίνουμε πιο φτηνοί, να ξεχάσουμε δικαιώματα και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, να ζούμε για να δουλεύουμε από ήλιο σε ήλιο, για να μπορούν ξένοι και εγχώριοι όμιλοι να επενδύουν με όρους Κίνας και Ινδίας (όπως η COSCO στον Πειραιά), με «αναπτυξιακές» επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων από τον ιδρώτα μας και να
τους λέμε «ευχαριστώ» που δε μεταφέρουν τις «δουλειές» τους, εργοστάσια ή γραφεία, στη Βουλγαρία.
Μας λένε: «κάντε υπομονή, τα μέτρα είναι προσωρινά». Όμως, η προσπάθεια να καταργηθεί το οκτάωρο ξεκινά από το 1997 με τη ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟ της ΕΕ για την εργασία και ενώ δεν είχαμε κρίση. Τα μέτρα στο ασφαλιστικό κρατάνε από το 1992 (νόμο Σιούφα), το 2000 (νόμο Ρέππα) και το 2006 (νόμο Τσιτουρίδη) –τότε που δεν ήταν μεγάλο το χρέος. Το μεγάλα έργα τα πήραν μια χούφτα όμιλοι από τη δεκαετία 1995-2005. Όλα αυτά έγιναν επί «ανάπτυξης» και όχι επί «κρίσης».
Και σήμερα στην κρίση, εντείνουν την πολιτική της καταστροφής, πρώτα απ’ όλα των εργαζόμενων. Γιατί μόνο έτσι, μέσα από την καταστροφή εννοεί την «ανάπτυξή» του το σύστημα. Με μνημόνιο ή χωρίς, με χρέος ή όχι, τέτοια μέτρα παίρνονται σε βάρος του Ιταλού, του Γερμανού και του Βρετανού εργαζόμενου. Αυτό απαιτεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων, αυτή είναι η βασική πολιτική της ΕΕ για την επόμενη δεκαετία μέσα από το «σύμφωνο για το Ευρώ» και τη στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Άλλοι μας τρομοκρατούν πως αν παρεκλίνουμε από την πολιτική της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ που βαδίζουμε για δεκαετίες, η χώρα κινδυνεύει να απομονωθεί, θα πάει δεκαετίες πίσω. Κι εννοούν: η ικανοποίηση των αναγκών μας δε συμβαδίζει με τα κέρδη τους!
… άλλοι μας τάζουν πως η λύση είναι μια «σκληρή», εντός Ε.Ε., επαναδιαπραγμάτευση…Πέρα από το «περιτύλιγμα» (απαγκίστρωση, καταγγελία μνημονίου όχι όμως της Δανειακής Σύμβασης κ.λπ.), μας εξαπατούν όταν λένε ότι θα «διαπραγματευτούν» με το ληστή. Η ΕΕ γεννήθηκε για να φυλάει τα κέρδη και την εξουσία των επιχειρηματικών ομίλων, «Ευρώπη των Λαών» δε θα γίνει ούτε στη Δευτέρα παρουσία. Το μόνο που μπορούν να «διαπραγματευτούν» είναι από ποια «ισοδύναμη» τσέπη θα μας τα πάρουν και με πιο χρονοδιάγραμμα. Οι ίδιοι ως συνδικαλιστές σε ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ -Ομοσπονδίες από κοινού με τους συνδικαλιστές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ υπογράφουν μειώσεις στις Συλλογικές Συμβάσεις και μας καλούν να τις δεχτούμε προκειμένου να διασφαλίσουμε με «ρεαλισμό» την ύπαρξη Συλλογικών Συμβάσεων και θέσεων εργασίας, στη «δύσκολη πραγματικότητα» για τη χώρα και τους εργοδότες.
…και άλλοι επιχειρούν να μας στρέψουν τον ένα ενάντια στον άλλο, για μία ακόμη φορά, κραυγάζοντας ότι οι μετανάστες φταίνε που «εμείς» δεν έχουμε δουλειά, ότι πρέπει να τους διώξουμε για να λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας, τρομοκρατώντας τους πιο αδύναμους των εργαζόμενων.
Οι εργοδότες επιχειρούν να καταργήσουν τη Συλλογική Σύμβαση του Σωματείου.
Με τη λήξη της μετενέργειας για τις συλλογικές συμβάσεις, η εργοδοσία σε όλους τους κλάδους επιτίθεται με βιαιότητα, επιδιώκοντας το σφαγιασμό των μισθών ακόμα και έως 40%, το τσάκισμα των επιδομάτων. Εκτιμάται ότι ένας στους τέσσερις εργαζομένους έχει πλέον ατομική σύμβαση εργασίας, ενώ σε ισχύ παραμένουν ελάχιστες κλαδικές συμβάσεις.
Η εργοδοσία του Κατασκευαστικού –Μελετητικού κλάδου, κραδαίνοντας το φόβητρο της ανεργίας ρεκόρ στον κλάδο, στόχο έχει όχι μόνο τη δραστική μείωση μισθών, αλλά και τη μαζική υπογραφή ατομικών συμβάσεων / συμφωνητικών την επιβολή ατομικής εκβιαστικής διαπραγμάτευσης των συνάδελφων. Θέλουν να γενικεύσουν την ελαστική απασχόληση, την απλήρωτη εργασία. Στο στόχαστρο βρίσκονται όλοι οι εργαζόμενοι και ειδικά οι νέοι, που εκβιάζονται σε απασχόληση χωρίς δικαιώματα, πολλές φορές χωρίς μισθό στο όνομα της «μαθητείας». Ταυτόχρονα οι εργοδότες μέσα από την καταγγελία της Σύμβασης, μας κάνουν σαφές ότι δεν θέλουν να «διαπραγματευτούν» και στόχος τους είναι να μην υπάρχει συλλογική σύμβαση για τον κλάδο, μια σύμβαση που αποτελεί καθοριστικό όπλο στα χέρια των εργαζόμενων για τα δικαιώματά τους και τη βελτίωση της εργασιακής τους θέσης.
Οι εργοδότες επιχειρούν να μετατρέψουν τους χώρους δουλειάς σε ’’εργασιακά στρατόπεδα συγκέντρωσης’’. Θέλουν να ξεμπερδέψουν με τη συλλογική σύμβαση του σωματείου, που καλύπτει όλους τους τεχνικούς με εξαρτημένη σχέση εργασίας, δηλαδή και όσους αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Αξιοποιούν στην κατεύθυνση αυτή ένα εργοδοτικό Σωματείο με τη σφραγίδα ΣΤΥΕ, που τον ετοιμάζουν να υπογράψει σύμβαση με μειώσεις, η οποία επιδιώκουν να καθορίσει τα όρια της διαπραγμάτευσης για τους εργαζόμενους του κλάδου. Στο πλαίσιο αυτό ήδη η ΕΛΑΚΤΩΡ προχωράει σε σύναψη νέων ατομικών συμβάσεων με τους εργαζόμενους, που περιλαμβάνει μειώσεις μισθών, παροχή εργασίας εκτός έδρας και στο εξωτερικό χωρίς επιπλέον αμοιβή και απαλλαγή από την υποχρέωση κάλυψης των ασφαλιστικών εισφορών, την ίδια στιγμή που ανακοινώνει αύξηση των κερδών του για το πρώτο τρίμηνο του 2012. Σε μια σειρά εταιρείες και γραφεία οι απολύσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η μερική απασχόληση, οι μειώσεις μισθών είναι πραγματικότητα.
Δε θα σταματήσουν, αν εμείς δεν τους σταματήσουμε…
Δεν είμαστε κοινωνικοί εταίροι, αλλά οι παραγωγοί του τεράστιου αυτού πλούτου. Δεν παραιτούμαστε από το αυτονόητο δικαίωμα–ανάγκη να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας. Οργανωνόμαστε στο Σωματείο μας, δεν υπογράφουμε μειώσεις μισθών. Ο αγώνας για την απόκρουση των νέων μέτρων που έρχονται και για την παρεμπόδιση αυτών που έχουν ήδη ληφθεί πρέπει να γίνει ακόμα πιο σκληρός, ακόμα πιο αποφασιστικός, για να συμβάλουμε στην οργάνωση της πάλης προς τη μοναδική ελπιδοφόρα διέξοδο, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους με κοινωνικοποίηση των επιχειρηματικών ομίλων και το λαό στην εξουσία. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος ικανοποίησης των αναγκών μας.
Καμιά αναμονή! Σε αντιπαράθεση με τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και του εργοδοτικού σωματείου του ΣΤΥΕ στον κλάδο μας, μακριά από λογικές αναμονής φιλολαικών κυβερνητικών λύσεων, το σωματείο μας να βγει ξανά στο δρόμο του αγώνα απαιτώντας:
- Κατάργηση των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης, των αντεργατικών νόμων και όλου του νομοθετικού πλαισίου που σκλαβώνει τον λαό στην δικτατορία του κεφαλαίου. Μη αναγνώριση, διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους!
- Έξοδος από την ΕΕ. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας, κανονικές προσλήψεις και υπογραφή αξιοπρεπών Συλλογικών Συμβάσεων. Με μαζικό, αποφασιστικό και συντονισμένο αγώνα να ανατρέψουμε την επίθεση, να αρνηθούμε να πληρώσουμε την κρίση και το χρέος που μας φόρτωσαν.
- Καμιά απόλυση – άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων στους συναδέλφους που αντιμετωπίζουν την «στάση πληρωμών» των μισθών τους από την εργοδοσία. Να σταματήσει το πολιτικό και νομικό πλέγμα προστασίας των εταιρειών. Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιριών) του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει ή οφείλει δεδουλευμένα για να καλυφθούν οι αποζημιώσεις των απολυμένων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζομένους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να παρθούν πίσω όλες οι μειώσεις μισθών που επιβλήθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Όχι στην αντιδραστική αναδιάρθρωση του δημόσιου.
- Όχι στην προγραμματισμένη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων. Αποκλειστικά Δημόσια δωρεάν υγεία για όλους, μείωση των χρόνων συνταξιοδότησης, αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους. Άμεση κάλυψη όλων των απωλειών των Ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος και καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας, άμεση μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζόμενων. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όλους χωρίς προϋποθέσεις.
- Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και των επιχειρήσεων που εγκαταλείπουν οι εργοδότες τους, με εργατικό – κοινωνικό έλεγχο. Να ακυρωθούν οι συμβάσεις παραχώρησης στο κατασκευαστικό κεφάλαιο που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. Δημόσια έργα βελτίωσης και ανάπτυξης των κοινωνικών υποδομών, με υλοποίησή τους από έναν δημόσιο φορέα κατασκευών.
- Άμεσα μέτρα κατά της ανεργίας τώρα! επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, πλήρης πρόσβαση στην υγεία, την εκπαίδευση και τις άλλες κοινωφελείς υπηρεσίες όλων των ανέργων. Μείωση των ωρών δουλειάς, και των χρόνων συνταξιοδότησης για να βρουν άμεσα δουλειά οι νέοι. Άμεσα επαναλειτουργία όλων των κλειστών εργοστασίων.
- Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των ανέργων συναδέλφων μηχανικών με ΤΣΜΕΔΕ. Ο χρόνος ανεργίας να μετρά στα συντάξιμα έτη. Δωρεάν πρόσβαση των ανέργων σε περίθαλψη-συγκοινωνίες – χώρους ψυχαγωγίας.
- Όχι στα χαράτσια, την αύξηση της φορολογίας στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα. Να αυξηθεί η φορολογία του κεφαλαίου στο 45%.