ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΣΑ ΜΑΣ ΕΚΛΕΨΑΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΞΙΖΟΥΝ

Βάζουμε φρένο στην εργοδοτική ασυδοσία

Απαιτούμε την υπογραφή Αξιοπρεπούς Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας

Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εργασίας, Σταδίου 29

Τετάρτη 29/4 στις 10πμ

Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων την προηγούμενη περίοδο έχει δημιουργήσει συνθήκες γαλέρας και στον κατασκευαστικό κλάδο, σε γραφεία και εργοτάξια. Εργοδοσία και κεφάλαιο ωφελημένοι από τις νέες εργασιακές σχέσεις που ορίζουν μνημόνια και εφαρμοστικοί νόμοι, επιβάλλουν ατομικά συμφωνητικά και σε πολλές περιπτώσεις τους μισθούς πείνας των 585 ευρώ, έχουν κάνει την υπερεργασία κανόνα, με δραματική αύξηση του χρόνου εργασίας την ίδια στιγμή που η ανεργία καλπάζει. Ταυτόχρονα, για τους εργαζόμενους τεχνικούς το καθεστώς του Δελτίου παροχής υπηρεσιών, στερεί κάθε εργασιακό δικαίωμα, αποτελεί πλήγμα για τα ασφαλιστικά ταμεία και ενισχύει την εργοδοτική αυθαιρεσία και το δεσποτισμό.

Η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες των εργαζομένων. Το νομοσχέδιο που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, για τα εργασιακά επαναλαμβάνεται η γνωστή αναδίπλωση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις, καθώς η άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, πάει περίπατο αφού πρόκειται να εφαρμοσθεί σταδιακά έως το 2016. Η κυβέρνηση επιστρατεύει το «διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους», δηλαδή τους εκπροσώπους του κεφαλαίου και της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ, ενώ οι όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, θα εξαρτηθούν και από τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης με τους «θεσμούς». Στο νομοσχέδιο διακρίνεται περισσότερο την  διατήρηση κομβικών αντεργατικών ρυθμίσεων που επιβλήθηκαν με τα μνημόνια, παρά την όποια «τροποποίησή» τους, πόσο μάλλον την κατάργησή της. Καμιά από τις συλλογικές συμβάσεις που ήταν σε ισχύ προ μνημονίων, δεν επανέρχεται σε ισχύ, ενώ δεν αποκαθίστανται τα επιδόματα και οι τριετίες  Οι διαπραγματεύσεις για τις κλαδικές συμβάσεις ξεκινούν από «μηδενική βάση». Εξάλλου οι κλαδικές συμβάσεις είναι αυτές που βρίσκονται στο στόχαστρο του κεφαλαίου, καθώς εξέφραζαν πάντα τις πιο προωθημένες κατακτήσεις των εργαζόμενων.

Μπροστά στη μεθόδευση κεφαλαίου και εργοδοσίας για δουλειά χωρίς δικαιώματα, αλλά και απένταντι στην πολιτική ΕΕ και κεφαλαίου που θέλει να ορίσει τα εργασιακά μας δικαιώματα σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα, ήρθε η ώρα οι εργατικοί αγώνες να βγουν ξανά στο προσκήνιο. Να διεκδικήσουμε αξιοπρεπή δουλειά και ζωή, να δώσουμε τον τόνο ότι η εργοδοτική αυθαιρεσία δε θα περάσει, ότι τα δικαιώματα μας είναι αδιαπραγμάτευτα!

Χρειαζόμαστε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που…

 

…να είναι συλλογική στη βάση των κοινών μας συμφερόντων, παρά τις ατομικές εργασιακές διαδρομές που σήμερα βιώνουμε μέσα από τους εκβιασμούς των ατομικών συμφωνητικών. Η ενωτική πάλη για την καθολική εφαρμογή της Σ.Σ.Ε. για όλους στόχο έχει να συνενώνει τους εργαζόμενους ενάντια σε διαχωρισμούς μισθωτών-μπλοκάκηδων, εργαζόμενων-«ωφελούμενων», full-part time και όλης αυτής της σύγχρονης εργασιακής βαβέλ που μας διασπά. Η Σ.Σ.Ε να ισχύει για όλους ανεξάρτητα από ειδικότητα, και οι διαφορές στα χρόνια σπουδών θα υπολογίζονται ως χρόνια προϋπηρεσίας. Η προηγούμενη υπογραφή Σ.Σ.Ε. που υπέγραψε το σωματείο μισθωτών τεχνικών και συμπεριλάμβανε τους εργαζόμενους με ΔΠΥ, αποτελεί χρήσιμη παρακαταθήκη.

Κρίσιμο στοιχείο της πάλης μας, στις νέες συνθήκες, αποτελεί η ισότιμη ένταξη ιδιαίτερα για των νέων συναδέλφων που εργάζονται είτε μέσω των voucher, της μαθητείας κλπ στη βάση της αρχής – και της κοινής λογικής – ίση αμοιβή για ίση εργασία. Η ενεργή και μαζική συμμετοχή αυτού του κομματιού της νέας βάρδιας των εργαζόμενων τεχνικών μπορεί να είναι καθοριστικό αντίβαρο στις επιδιώξεις του κεφαλαίου να χρησιμοποιεί τον έναν εργαζόμενο απέναντι στον άλλο. Η τεράστια ανεργία και η έντονα μερική/προσωρινή απασχόληση αυτού του κομματιού των εργαζόμενων μέσα από τα «προγράμματα για την ανεργία», κάνουν πιο δύσκολο το να συμβαδίσουν με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Όμως η πάλη μας δεν μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματική χωρίς τη συλλογική οργάνωσή τους, μιας και σε αυτούς βρίσκουν εφαρμογή προνομιακά το νέο καθεστώς ελαστικής απασχόλησης. Δεν ξεχνάμε ότι κάθε αντεργατικό μέτρο που οι κυβερνήσεις προώθησαν το προηγούμενο διάστημα σε επιμέρους κατηγορίες εργαζομένων, τελικό στόχο είχε την εφαρμογή σε όλους. Μέσα από το σωματείο πρέπει και μπορούμε να κατακτήσουμε τη νέα συλλογικότητα και συνείδηση των κοινών μας συμφερόντων στις νέες συνθήκες.

…να είναι σύμβαση και όχι εργοδοτικό βέτο χωρίς αντίλογο. Δεν μπορούμε να αντέξουμε τη συνεχή χειροτέρευση των όρων διαβίωσής μας.

Σύμβαση σημαίνει συμφωνία για το κάτω όριο. Όριο για να μπορούμε να ζήσουμε, και σ’αυτό έχουμε λόγο κι εμείς. Να μην αποδεχτούμε την αγωνία μας για επιβίωση με όλο και μικρότερο μερίδιο. Αλλά να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν! Στο μισθό, στην ασφάλιση, στον ελεύθερο χρόνο, όπως αντιστοιχεί στην εποχή και στις ανάγκες μας.

Γιατί εμείς παράγουμε τον πλούτο και γι΄αυτό η δύναμή μας είναι μεγαλύτερη.

Το εργατικό κίνημα και οι εργαζόμενοι, παρά τους σημαντικούς αγώνες αντίστασης το προηγούμενο διάστημα δεν μπόρεσαν έως σήμερα να αναμετρηθούν αποτελεσματικά με την επέλαση της του κεφαλαίου και της ΕΕ. Το στοίχημα παραμένει. Με στόχο να στηριχθούν οι εργαζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις, κόντρα στον υποταγμένο συνδικαλισμό. Με συσπείρωση και δυνάμωμα των εργατικών σωματείων για να μπορέσει το εργατικό κίνημα, να γίνεται απειλητικό και να επιβάλλει τις διεκδικήσεις του.

…να είναι εργασίας και όχι δουλίας. Κόντρα στην «προσωρινή» ετεροαπασχόληση ή μερική απασχόληση που ακυρώνει σχέδια, αναβάλλει τα όνειρά μας και συνθλίβει την αξιοπρέπεια μας στην εργασία και τη ζωή μας. Δεν δεχόμαστε τη λογική «να έχει ο άνεργος μια δουλειά-ελεημοσύνη, κι’ ο υπάλληλος ένα μισθό-επίδομα, και ας είναι να δουλεύουμε μέχρι το θάνατο». Οι άνεργοι πρέπει να αποτελέσουν μαχητικό κομμάτι της δράσης των σωματείων για σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπείς όρους και η φωνή κι το ανάστημα τους να αντιστοιχίζεται στον όγκο τους. Σε κάθε τόπο δουλειάς να αντιπαλέψουμε συλλογικά ενάντια σε κάθε μέτρο που απαξιώνει την εργασία μας, για την τήρηση του ωραρίου, την απλήρωτη εργασία, το διάλειμμα που κόβεται, τα μέτρα ασφάλειας, την εντατικοποίηση της εργασίας, τη δουλειά του σαββατοκύριακου. Ενάντια σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία που απολύει ή εξαναγκάζει σε παραιτήσεις εργαζόμενους που δεν δέχτηκαν να δουλέψουν σε εξαντλητικά ωράρια, που δεν υπέγραψαν μείωση μισθού.

Σπάμε την αναμονή και την ανάθεση – Αγώνας για την ανατροπή

·      Άμεση νομοθετική κατοχύρωση, του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, των κλαδικών μισθών, στα επίπεδα του 2010, ως αφετηρία της πάλης για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς. Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων και διατάξεων που τσακίζουν τις συλλογικές συμβάσεις και επέβαλαν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση. Κατάργηση του νόμου που δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες να επιβάλλουν ατομικές συμβάσεις με μισθούς χαμηλότερους από τις συλλογικές συμβάσεις. Ξεπάγωμα των ωριμάνσεων, των τριετιών, επαναφορά όλων των επιδομάτων. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς χρονικό περιορισμό.

·      Κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και όλων των αντεργατικών νόμων. Κανένα νέο μνημόνιο όπως και να ονομάζεται.

Διεκδικούμε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με

ü  Αυξήσεις στους μισθούς σε σχέση με τα επίπεδα του 2009 τέτοιες που οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια από το μισθό τους. Για να σταματήσει η μείωση του εισοδήματος μας, που έχει ήδη συρρικνωθεί από τη συνεχιζόμενη φοροεπιδρομή και τις αυξήσεις στα βασικά αγαθά.

ü Κατάργηση όλων των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις έργου, μπλοκάκι). Να σταματήσει το σκλαβοπάζαρο των προγραμμάτων απασχόλησης, των ενοικιαζόμενων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Θα διεκδικεί και θα κατοχυρώνει κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους, που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Κατάργηση της απλήρωτης και μαύρης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες. Επαναφορά της Κυριακής αργίας και του 5ήμερου.

ü  Αναγνώριση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων για κάθε εργαζόμενο που δουλεύει με εξαρτημένη σχέση εργασίας, ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθός, Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών κλπ).

ü  Θα απαγορεύει τις απολύσεις. Για να σταματήσουν οι στρατιές απελπισμένων ανέργων. Τα κέρδη και ο κύκλος εργασιών των εταιριών του κλάδου δεν αποδεικνύουν ούτε στο ελάχιστο την ανάγκη που προβάλλουν οι εργοδότες να απασχολούν λιγότερους εργαζόμενους.

ü  Θα κατοχυρώνει την αναγνώριση επιδομάτων και ωριμάνσεων. Θα διασφαλίζει δικαιώματα και αξιοπρεπείς όρους εργασίας σε εργαζόμενους ελληνικών εταιριών που βρίσκονται στο εξωτερικό ή σε άλλο τόπο από τον τόπο διαμονής.

ü  Θα συγκεκριμενοποιεί το αντικείμενο εργασίας των συναδέλφων έτσι ώστε να αποτελεί απάντηση στις απολύσεις και αντίσταση στην εντατικοποίηση της εργασίας- όπου οι εργαζόμενοι συνάδελφοι καλούνται να ανταπεξέλθουν σε πολλά διαφορετικά αντικείμενα εργασίας μετατρεπόμενοι σε εργαζόμενοι-pas partout.

ü  Μείωση των ωρών εργασίας (5νθήμερο, 7ωρο, 35ωρο), κόντρα στην εντατικοποίηση που προτάσσει το κεφάλαιο. Τα κέρδη της εργοδοσίας χτίζονται στα δωδεκάωρα χιλιάδων συναδέλφων, Πρέπει να γίνει πράξη το σύνθημα «λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους». Τα αφεντικά δεν μπορούν πλέον να ανακοινώνουν την ίδια απόλυση μετά την άλλη, λόγω «αναδουλειάς» και την ίδια στιγμή οι συνάδελφοι που διατηρούν τις θέσεις τους να εργάζονται νύχτα με νύχτα!

 Δημοκρατία στους χώρους δουλειάς και συνδικαλιστικές ελευθερίες, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία.