Με μαζική συμμετοχή πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών την Κυριακή 6/4/2025. Η συνέλευση συζήτησε για την απεργία στις 9 Απρίλη και συνολικότερα για τη δράση του σωματείου το επόμενο διάστημα. Ακολουθεί το κείμενο που υπερψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση.

9 Απρίλη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ξανά!

ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ στις απεργιακές συγκεντρώσεις
στην Αθήνα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 10.30 πμ 

(προσυγκέντρωση 9.30 πλ. Κανιγγος)

Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές & οι ανάγκες μας!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ αντλώντας δύναμη από τη μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση των τελευταίων δεκαετιών που συγκλόνισε τη χώρα με το σύνθημα: «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Τα εκατομμύρια των απεργών που στις 28 Φλεβάρη και τις επόμενες μέρες κατέκλυσαν τους δρόμους, απαίτησαν να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για το έγκλημα στα Τέμπη, για κάθε έγκλημα σε βάρος της ζωής μας, βάζοντας στο στόχαστρο την πραγματική αιτία, την πολιτική του κέρδους που γεννά «κοιλάδες των Τεμπών» για τις ζωές των πολλών.

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ τον αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που μας στερεί το οξυγόνο. Γιατί το έγκλημα αυτό έχει ιστορία και αιτία, την πολιτική της σημερινής & όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, την πολιτική της ΕΕ. Η πολιτική της «απελευθέρωσης» μέσω της ιδιωτικοποίησης αλλά και της επιχειρηματικής λειτουργίας των σιδηροδρόμων, οι ελλείψεις σε προσωπικό, η υποσυντήρηση, η κερδοφορία εταιρειών και εργολάβων που καθορίζουν το επίπεδο ασφάλειας κάθε μεταφορικού μέσου, με θανάσιμους κινδύνους για τη ζωή επιβατών και εργαζομένων, συνεχίζονται τόσο στον ιδιωτικό Προαστιακό και την Hellenic Train, όσο και στο κρατικό ΜΕΤΡΟ και τον ΟΣΕ.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ για σύγχρονες, ασφαλείς, τακτικές, φθηνές, αποκλειστικά δημόσιες σιδηροδρομικές και αστικές συγκοινωνίες, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, με προσωπικό που να καλύπτει το σύνολο των λαϊκών αναγκών, με σταθερή δουλειά, με κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ενάντια στην πολιτική της «απελευθέρωσης» και των ιδιωτικοποιήσεων της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, που υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή ως κόστος.

Απέναντί μας οι όμιλοι & το σάπιο κράτος τους.

Ρημάζουν τη ζωή μας στην «ειρήνη» και στον πόλεμό τους.

Το κράτος που με κάθε κυβέρνηση εφαρμόζει την «απελευθέρωση» του σιδηρόδρομου, είναι το ίδιο που μετατρέπει τους χώρους δουλειάς σε «κοιλάδες των Τεμπών», με την απουσία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου της εργοδοτικής ευθύνης για την υγεία και ασφάλεια της εργασίας.

Στους πάνω από 300 νεκρούς από εργοδοτικά εγκλήματα τα τελευταία 2 χρόνια, έρχονται να προστεθούν 40 δολοφονίες εργατών και πάνω από 50 σοβαρά τραυματισμένοι απ’ τις αρχές του 2025.

Στις Κατασκευές, από την παραβίαση μελετών και προδιαγραφών ασφαλείας στην κατασκευή της Γραμμής 4 του Μετρό, μέχρι το πρόσφατο εργοδοτικό έγκλημα στο «εμβληματικό» έργο του Ελληνικού όπου ένας οικοδόμος έπεσε από μεγάλο ύψος και χαροπαλεύει, τα μέτρα ασφάλειας για τους εργοδότες, το κράτος και την κυβέρνηση τους είναι κόστος. Σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση και τα εξαντλητικά ωράρια (60ώρες/6 μέρες τη βδομάδα), μετατρέπουν τα εργοτάξια σε αρένες θανάτου. Το 2024 είχαμε 24 νεκρούς, ήδη το 2025 ο κλάδος θρηνεί άλλους 8.

Είναι το ίδιο κράτος που περικόπτει μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες για να χρηματοδοτεί τους ομίλους & να στηρίζει το ΝΑΤΟ και την «πολεμική οικονομία»:

• σπρώχνει χιλιάδες συνταξιούχους με συντάξεις εξαθλίωσης, ακόμα και άνω των 70 ετών, στη δουλειά μέχρι το θάνατο,
• αφήνει το λαό απροστάτευτο από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές, σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες, βιομηχανικά ατυχήματα μεγάλης έκτασης,
• με τη συναίνεση κυβέρνησης και κομμάτων του «ευρωατλαντικού τόξου» και του συστήματος, δίνει προτεραιότητα στη μεταφορά ΝΑΤΟικών αδήλωτων φορτίων (όπλων, καυσίμων, χημικών) με όλα τα μεταφορικά μέσα, μέσα από κατοικημένες περιοχές, ανεξέλεγκτα, με προορισμό τις βάσεις του θανάτου και τα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, εκεί που το κεφάλαιο διεκδικεί νέα μερίδια αγορών,
• οδηγεί τα νοσοκομεία να καταρρέουν, με τις εφημερίες να έχουν μετατραπεί σε «εμπόλεμες ζώνες», να πεθαίνουμε σε καρότσες φορτηγών χωρίς ΕΚΑΒ,
• κατεδαφίζει τη δημόσια Παιδεία μαζί με τα ταβάνια στα σχολεία, ενώ διώκει δάσκαλους και καθηγητές γιατί υπερασπίζονται το δικαίωμα των μαθητών στη δωρεάν μόρφωση.

Το κράτος αυτό, μαζί με τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε., φορτώνουν 800 δισ. στις πλάτες των λαών για πολεμικούς εξοπλισμούς, για να συνεχιστεί το μακελειό σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, με θύματα τους ίδιους τους λαούς. Τα κράτη του ΝΑΤΟ προγραμματίζουν την αύξηση των πολεμικών δαπανών σε ποσοστό πάνω από 5% του ΑΕΠ για όλα τα κράτη-μέλη. Όπως δήλωσε ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μ. Ρούτε «περισσότερα όπλα, χαμηλότεροι μισθοί και συντάξεις». Σχεδιάζουν να μετατρέψουν τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις, ακόμα και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, σε «καύσιμο» για την πολεμική οικονομία μέσω της «Ένωσης Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων» για τη χρηματοδότηση των ευρωενωσιακών ομίλων. Η ΕΕ επιδιώκει, υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια που δεν εξασφάλισαν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους στην «πράσινη» ή την «ψηφιακή» μετάβαση, να αξιοποιηθούν μπροστά στη διαφαινόμενη καπιταλιστική κρίση, κλιμακώνοντας την πολεμική προετοιμασία.

Σήμερα μας ληστεύουν… Αύριο μας οδηγούν να γίνουμε «κρέας για τα κανόνια»

Οι όμιλοι και το κράτος τους για τα κέρδη, μπλέκουν τη χώρα όλο και πιο βαθιά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΕΕ-ΗΠΑ–ΝΑΤΟ, στη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων σε περισσότερες αποστολές εκτός συνόρων, μέχρι και στην Ουκρανία. Αδίστακτα, κυβέρνηση και κατασκευαστικοί όμιλοι τάζουν «δουλειές» πάνω στα ερείπια της Ουκρανίας, μας λένε ότι «πατριωτισμός» είναι να αποδέχεσαι κάθε θυσία για να «φορτώνουν» τα ΝΑΤΟικά οπλοστάσια, τώρα που ο κόσμος φλέγεται.

Η ένταση των εξοπλισμών είναι στοιχείο της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που εκθέτουν τα κυριαρχικά δικαιώματα σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους, με βάση τις ατλαντικές υποδείξεις για συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων. Η ΝΑΤΟική συνοχή προϋποθέτει ανταλλάγματα στη «σύμμαχο» Τουρκία, που «ακουμπούν» ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα. Κυβέρνηση και υπόλοιπα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου συμπλέουν σ’ αυτή την πολιτική, ανεξάρτητα από τις εντάσεις και τις υφέσεις που συνυπάρχουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, χωρίς να αποκλείεται ότι συμβιβασμός μπορεί να υπάρξει και μετά από κάποιο πολεμικό επεισόδιο.

Οργάνωση και αγώνας για να σπάσει η εργοδοτική αδιαλλαξία

Τώρα ΣΣΕ με κάλυψη των εργαζόμενων με ΔΠΥ & πραγματικές αυξήσεις στο μισθό

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις έδειξαν αυτό που το σύστημα του κέρδους, η εργοδοσία, τα κόμματα και το κράτος τους τρέμουν. Tη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, ένα πανελλαδικά οργανωμένο και συντονισμένο κίνημα, ριζωμένο στους χώρους δουλειάς που δε θα μπορούν να το βάλουν στο χέρι βάζοντας τον πήχη του στο να εναλλάσσονται οι κυβερνήσεις πάνω στις ματωμένες ράγες του κέρδους!

Η κυβέρνηση, σε συνέχεια της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ που νομοθέτησε τον κρατικό καθορισμό του κατώτατου μισθού, εφαρμόζει τους δικούς της «αλγοριθμικούς κόφτες» καθήλωσης των μισθών. Αφού μαζί με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις «απελευθέρωσαν» νομοθετικά τους εργοδότες απ’ την υπογραφή & εφαρμογή κλαδικών ΣΣΕ και κατοχύρωσαν τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις όπως αυτή του ΔΠΥ, σήμερα καλούν υποκριτικά τους εργοδότες να προσέλθουν για υπογραφή Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων.

Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια καλπάζoυν. Ειδικά στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης όπως τα τρόφιμα, ο πληθωρισμός σχεδόν κάθε χρόνο τρέχει με 15%. Τα ενοίκια έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια κατά 40%, ενώ οι ανατιμήσεις στην ενέργεια έχουν ξεπεράσει το 60%. Η ίδια η ΕΕ ομολογεί ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων έχει φτάσει στο επίπεδο του 2002, 23 χρόνια πίσω δηλαδή!

Τα τελευταία 15 χρόνια ο μέσος πραγματικός μισθός διαμορφώθηκε 9% χαμηλότερα απ’ το 2011. Αν στη μείωση των μισθών προσθέσουμε τον πληθωρισμό της ίδιας περιόδου που φτάνει το 18%, τότε η πραγματική μείωση των μισθών φτάνει το 27%. Ταυτόχρονα, δυναμώνει η τάση ο μέσος μισθός να προσεγγίζει τον κατώτερο, με έναν στους δυο εργαζομένους (46,5%) να αμείβονται με μισθό έως 1.000 € μεικτά.

Ο αγώνας στον κλάδο για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας στα «κάτεργα» των εργοταξίων, συνολικά των χώρων δουλειάς, μέσω της υπογραφής ΣΣΕ και για το ΔΠΥ, με αυξήσεις, ανθρώπινα ωράρια, ενάντια στα κέρδη των εργοδοτών, συναντιέται με τον αγώνα για να μη συγκαλυφθούν οι αιτίες για το έγκλημα στα Τέμπη, να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι.

Οι εργοδοτικές οργανώσεις του κλάδου συνεχίζουν την τακτική «καθυστερήσεων». Αρνούνται την κάλυψη με ΣΣΕ του ΔΠΥ με ουσιαστικές αυξήσεις. Κατασκευαστικοί όμιλοι και μικρότεροι εργοδότες επιδιώκουν να «θάψουν» οριστικά δικαιώματα που το 2009 είχαμε κατοχυρώσει με υπογραφή ΣΣΕ στη διαδικασία Διαιτησίας του ΟΜΕΔ, να επιβάλλουν την ατομική διαπραγμάτευση και την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση που διασφαλίζει η εργασία με ΔΠΥ. Τότε, για πρώτη φορά στη χώρα, η ΣΣΕ του ΣΜΤ κάλυψε και τους μισθωτούς που παρέχουν εξαρτημένη εργασία με ΔΠΥ στις Τεχνικές Μελετητικές Εταιρείες, με ετήσιες αυξήσεις.

Δε θα επιτρέψουμε στους εργοδότες να βγάλουν το τεράστιο ανεκτέλεστο με μας να δουλεύουμε 10ωρα & 12ωρα, Σαββατοκύριακα… 60 ακόμα και 72 ώρες την εβδομάδα, με ένα «κλειστό» «συμφωνημένο» μισθό, χωρίς καμία καταβολή υπερωριακής αποζημίωσης, χωρίς τις νόμιμες άδειες, ακάλυπτοι σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, χωρίς εργοδοτικές εισφορές για την ασφάλισή μας.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΠΥ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕ «ΜΠΛΟΚΑΚΙ» ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΛΑΔΟ.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για να σπάσουμε την αδιαλλαξία των εργοδοτών, για ΣΣΕ με:

• Κάλυψη των εργαζόμενων με Μπλοκάκι (ΔΠΥ). ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ επί των κλιμακίων αμοιβών της προηγούμενης ΣΣΕ με κατοχύρωση κατώτατου μισθού βάσει της προϋπηρεσίας (τριετίες) που ξεκινάει για τυπικά μισθωτούς με πρόσληψη ή ΔΠΥ, από:
• 1295 € καθαρά για τους απόφοιτους Πολυτεχνικών και άλλων σχολών 5ετούς φοίτησης,
• 1205 € καθαρά για τους αποφοίτους πανεπιστημιακών σχολών 4ετούς φοίτησης,
• 1090 € για τους απόφοιτους ΙΕΚ και άλλων τεχνικών σχολών.
• 5νθήμερο – 7ωρο – 35ωρο, κατοχύρωση ωραρίων, αδειών, επιδομάτων μεταπτυχιακών σπουδών, ανθρώπινων συνθηκών εργασίας, προστασία της μητρότητας.

Δυναμώνουμε το Σωματείο με νέες εγγραφές & ενίσχυση της δράσης μας στους χώρους δουλειάς.

Η δύναμη μας στη διαπραγμάτευση με τους εργοδότες θα κριθεί απ’ το πόσες νέες δυνάμεις θα μπουν στη μάχη. Είμαστε αδύναμοι ο καθένας και η καθεμιά μόνοι απέναντι στον εργοδότη και το κράτος. Είναι αδύναμοι οι εργοδότες και το κράτος τους, εάν ενωθούμε όλες και όλοι εμείς.

Καμιά αναμονή σωτηρίας απ’ το κράτος και τις κυβερνήσεις των εργοδοτών

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στην κυβέρνηση της ΝΔ. Αφού απέτυχε – με τη συκοφάντηση και την καταστολή – να ανακόψει τη συμμετοχή του λαού στις μεγαλειώδης κινητοποιήσεις, τώρα προσπαθεί να μας ξεγελάσει. Όμως θα συνεχίσει να εφαρμόζει την ίδια πολιτική που ενισχύει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και παράγει εγκλήματα σε βάρος της ζωής. Έγκλημα είναι η προσήλωση στη δημοσιονομική συνέπεια – κόφτες για τις ανάγκες του λαού και ζεστό χρήμα για τους ομίλους που υπηρετεί το «πιο αποτελεσματικό κράτος» το οποίο υπόσχεται η ΝΔ προσπαθώντας ξεδιάντροπα να εμφανίσει αυτόν το στόχο ως το αίτημα των κινητοποιήσεων.

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου. Τόσο αυτά που έχουν κυβερνήσει, όπως ΠΑΣΟΚ –ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά, όσο και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος, της Κωνσταντοπούλου και του Βελόπουλου. Διακηρυγμένος στόχος τους είναι να «δώσουν οξυγόνο στο πολιτικό σύστημα». Αναπαράγουν τις ίδιες αυταπάτες που εδώ και 15 χρόνια καθηλώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια εντός των πλαισίων της κυβερνητικής εναλλαγής. Λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης στη λαϊκή οργή που απαιτεί ένα καλύτερο αύριο, αθωώνουν το σύστημα της βαρβαρότητας και του πολέμου, την ίδια την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Πάνε χέρι, χέρι με τη ΝΔ στις αυταπάτες για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» και αφήνουν στο απυρόβλητο το κεφάλαιο, το κράτος που θέλουν οι ίδιοι να διαχειριστούν. Εχθρεύονται το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα που έχει στόχο την ανατροπή του σάπιου αστικού κράτους και της εκμετάλλευσης.

Να ξεμπερδεύουμε με τους συνδικαλιστές του κράτους και των εργοδοτών

Οι ανυπόληπτες και εξαφανισμένες ηγεσίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες που στελεχώνουν οι εκπρόσωποι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα όργανα, αφού δεν κατάφεραν να ματαιώσουν τον απεργιακό ξεσηκωμό στις 28 του Φλεβάρη, προσπάθησαν να του δώσουν χαρακτήρα μνημόσυνου, να τον μετατρέψουν σε βουβή διαμαρτυρία, για να σωθεί το «κράτος δικαίου», το κράτος δηλαδή που τσακίζει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Συνεχίζουν να σπέρνουν το δηλητήριο της ταξικής ειρήνης και του κοινωνικού εταιρισμού. Επιδιώκουν να υπονομεύσουν την απεργία της 9ης Απρίλη αναμασώντας όλα τα επιχειρήματα των κομμάτων που βγάζουν λάδι το σύστημα της βαρβαρότητας. Τρέμουν μήπως διαταραχτεί η «σταθερότητα και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς», δηλαδή η οικονομία & τα κέρδη των ομίλων που βγαίνουν από τη δική μας εκμετάλλευση. Εξαντλούν τη δράση τους για να περιοριστεί η αμφισβήτηση απέναντι στο κράτος του κεφαλαίου που είναι ικανό να υπερασπίζεται την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και ανίκανο να προστατέψει τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού.

Με τους αγώνες, τη μαζική οργάνωση και το σωστό προσανατολισμό, συνεχίζουμε για να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες για την αντιλαϊκή πολιτική και τους υπηρέτες της, για να μη στερούμαστε τις σύγχρονες ανάγκες μας, να μη χάνουμε τη ζωή μας για τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων-επενδυτών. Πίσω απ’ τις διακηρύξεις για «ανεξάρτητο κίνημα», βρίσκεται η εξάρτηση τους απ’ τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Δεν υπάρχει χώρος για νέες αυταπάτες που καλλιεργεί η ηττοπαθής κατεύθυνση του «αντιδεξιού-αντικυβερνητικού» μετώπου στο κίνημα, που δείχνει τη διέξοδο στην αντικατάσταση της «κυβέρνησης Μητσοτάκη» από την επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση, αποκρύπτοντας την ανάγκη σύγκρουσης με το κεφάλαιο, τον πραγματικό μας αντίπαλο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, το κράτος του, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ

Η πολιτική της «απελευθέρωσης» της ΕΕ μετατρέπει σε πανάκριβα εμπορεύματα την ενέργεια, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, την υγεία, την ασφάλιση και την παιδεία. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής εγκληματικής πολιτικής που φέρει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ–ΠΑΣΟΚ, της «απελευθέρωσης» της ΕΕ των σιδηροδρομικών μεταφορών και όταν το κράτος διαχειρίζεται τις υποδομές με κριτήριο το κέρδος και όταν παραχωρεί φιλέτα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτή η πολιτική επέβαλε την κρατική υποχρηματοδότηση, την κατάτμηση του σιδηροδρομικού έργου σε πολλά κομμάτια και την ιδιωτικοποίηση-παράδοση της πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής απολύθηκαν εργαζόμενοι, επιβλήθηκαν ελαστικές εργασιακές σχέσεις και εντατικοποίηση σε όσους απέμειναν, ενώ η ιταλική εταιρεία επιδοτήθηκε με πακτωλό χρημάτων. Αυτή η πολιτική διατηρεί το κακοσυντηρημένο δίκτυο, προκαλεί τις ελλείψεις και τα κενά σε συστήματα ασφάλειας, προσωπικό και κρίσιμες υποδομές, όπως είναι η σήμανση, με μόλις το 13% των διαδρομών του κεντρικού δικτύου της ΕΕ να λειτουργεί σήμερα με συστήματα που ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες για ανθρώπινο λάθος, επειδή η ασφάλεια υπακούει στον κανόνα του κόστους – οφέλους για τους μετόχους και διαχειριστές του σιδηρόδρομου, είτε είναι το αστικό κράτος, είτε οι ιδιωτικοί όμιλοι.

Προσπερνάμε λογικές που κρατούν «ίσες αποστάσεις» μεταξύ της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και των αγωνιστικών πρωτοβουλιών του ΠΑΜΕ, λογικές απομόνωσης του Σωματείου απ’ τα εκατοντάδες ταξικά Σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα.

Προσπερνάμε ευκαιριακούς «συντονισμούς» ανά θεματική όπως για την «προστασία» της στέγης, που στην ουσία θέλουν το κίνημα να «διεκδικεί» προγράμματα «κοινωνικής κατοικίας» όπως αυτά που υλοποιούνται σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ χωρίς να μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Δεν αποτελεί λύση η διεκδίκηση της «αξιοποίησης» κατοικιών, κρατικής και ιδιωτικής ιδιοκτησίας ή ακόμα και συνεταιριστικής μορφής, για τα οποία το κράτος επιδοτεί το ενοίκιο, προκειμένου να προσφέρουν στέγη στα πλέον εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα. Οι αγώνες των εργαζόμενων, πολύ περισσότερο των εργαζόμενων Μηχανικών – Τεχνικών, πρέπει να προσανατολιστούν ενάντια στον πραγματικό ένοχο, τους επιχειρηματικούς ομίλους των τραπεζών, των κατασκευών, του real-estate, του τουρισμού, που αποκομίζουν τεράστια κέρδη.

Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος βάζουμε στην προμετωπίδα τις διεκδικήσεις του ταξικού κινήματος πρώτα και κύρια για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών με μείωση του εργάσιμου χρόνου. Για ολοκληρωμένο στεγαστικό σχεδιασμό με στόχο την κάλυψη των εργατικών – λαϊκών αναγκών, με επανασύσταση του ΟΕΚ και ενίσχυση του αποκλειστικά κρατικού κατασκευαστικού προγράμματος. Για απαγόρευση των πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών. Τις διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος για αναβάθμιση και επέκταση των φοιτητικών εστιών και για αξιοποίηση, με ευθύνη του κράτους, διαμερισμάτων και ξενοδοχείων για δωρεάν στέγαση των φοιτητών.

Δυναμώνουμε τον αγώνα για:

• Το εισόδημά μας ενάντια στην ακρίβεια στη στέγαση, την ενέργεια, τα τρόφιμα και τη φοροληστεία. Υπογραφή ΣΣΕ με βάση την πρόταση που έχουμε καταθέσει στους εργοδότες.
• Να αποδοθούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες σε όλους τους υπεύθυνους για το έγκλημα στα Τέμπη. Καμία συγκάλυψη.
• Μέτρα υγείας και ασφάλειας σε όλους τους χώρους δουλειάς.
• Ανατροπή της πολιτικής της “απελευθέρωσης” και της ιδιωτικοποίησης της ΕΕ και των κυβερνήσεων που μετατρέπει σε πανάκριβα εμπορεύματα την ενέργεια, το νερό, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, την υγεία, την ασφάλιση και την παιδεία. Για σύγχρονες, ασφαλείς, τακτικές, φτηνές, αποκλειστικά δημόσιες σιδηροδρομικές μεταφορές.
• Αποφασιστική ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, υπηρεσίες κοινωνικής πολιτικής των δήμων, για την προστασία από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλους αυτούς τους κρίσιμους τομείς.
• Απεμπλοκή από τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία – Έξω οι βάσεις – Καμία διευκόλυνση σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ισραήλ. Όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες. Να σταματήσει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού. Ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος με εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ.

 (Αναλυτικά το διεκδικητικό πλαίσιο στις αποφάσεις των προηγούμενων γενικών συνελεύσεων του σωματείου).

Βαδίζουμε αποφασιστικά με αυτό το πλαίσιο και το σχεδιασμό που υπερψηφίζει η Γενική Συνέλευση, μέχρι την επόμενη Γ.Σ.

• Συνεχίζουμε στο δρόμο της ταξικής ενότητας στον κλάδο και συμπόρευσης, ειδικά στα μεγάλα εργοτάξια, με το Συνδικάτο και την Ομοσπονδία Οικοδόμων, ενάντια στην κοινή εργοδοσία.

• Δίνουμε τη μάχη μαζί με τους Οικοδόμους και τα υπόλοιπα σωματεία στον κλάδο, για το δυνάμωμα του Σωματείου Εργαζομένων στο Έργο του Ελληνικού και το Έργο της Γραμμής 4 του ΜΕΤΡΟ, για την υπεράσπιση της Υγείας & της Ασφάλειας στην εργασία, για ανθρώπινα ωράρια με αυξήσεις στους μισθούς για όλες τις ειδικότητες.

• Συμμετέχουμε στην Πανελλαδική Πανεργατική απεργία στις 9/4 και στις απεργιακές συγκεντρώσεις των ταξικών σωματείων (στην Αθήνα στις 10.30 π.μ. στα Προπύλαια, με προσυγκέντρωση 9.30 στην πλ. Κάνιγγος).

• Οργανώνουμε την απεργία της Πρωτομαγιάς, ενάντια στη μετάτροπή της σε κρατική «αργία» και συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις Συνδικάτων–Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων.

• Οργανώνουμε κινητοποίηση με στάση εργασίας με καθορισμό της ημερομηνίας απ’ το Δ.Σ., ανάλογα και με την απάντηση της εργοδοσίας στη διαπραγμάτευση για τη ΣΣΕ.