Στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης, η επίθεση του κεφαλαίου διαμορφώνει
έναν πραγματικό εργασιακό μεσαίωνα. Οι
απολύσεις παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις εαρινές της
προβλέψεις εκτιμά 8,5 εκατ. νέους ανέργους για
τη διετία 2009-2010,ενώ ο ΟΑΣΑ προβλέπει
πως το 2010, οι άνεργοι θα ξεπεράσουν τα 57
εκατ. στις χώρες μέλη του, από 37,2 που ήταν
στα τέλη του 2008.
Στον κλάδο της πληροφορικής-
τηλεπικοινωνιών οι απολύσεις
εμφανίστηκαν πριν την κρίση, μετά από μια
περίοδο εκτίναξης των κερδών. Λουκέτα
και απολύσεις σε Altev, Teledom, απολύσεις
και μαζικές εκβιαστικές «οικειοθελείς»
αποχωρήσεις σε Vodaphone, Intracom,
infoquest, κλείσιμο καταστημάτων και
απολύσεις εργαζομένων από τη wind. Από
τα πρώτα θύματα είναι οι συμβασιούχοι
και «ελαστικοί» συνάδελφοι, που μετά
από χρόνια δουλειάς πετιούνται στην
ανεργία για να «αντικατασταθούν»
με νέους συμβασιούχους, ακόμα πιο
ελαστικούς.
Στις τεχνικές εταιρείας μετά τα
πρώτα λουκέτα σε ΔΙΕΚΑΤ και ΒΕΤΑΝΕΤ,
ακολούθησαν απολύσεις σε μικρές και
μεγάλες εταιρείες και γραφεία. Αρκετές
εταιρείες, στο όνομα της «συγκράτησης» των
απολύσεων, δεν εφαρμόζουν τη συλλογική
σύμβαση, άλλες θέλουν να επιβάλλουν
την «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας με
μείωση των αποδοχών. Παρά τις απολύσεις
με το πρόσχημα πως «δεν υπάρχει δουλειά»,
εξακολουθεί η παραβίαση του νόμιμου
ωραρίου, δουλειά τα Σαββατοκύριακα, η
παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας.
Η εργοδοσία μιλάει για «εξωπραγματικές
διεκδικήσεις», ακόμα και όταν διεκδικούμε
τις νόμιμες κλαδικές συμβάσεις, ενώ «πιέζει»
για τη μετατροπή θέσεων τυπικής μισθωτής-
εξαρτημένης εργασίας σε δελτίο. Οι
εργαζόμενοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών
δεν προσμετρούνται στο «νόμιμο» όριο
των απολύσεων, ενώ η εργοδοσία επιδιώκει
να μην τους καταβάλλει τις νόμιμες
αποζημιώσεις.
