ΟΛΟΙ στην ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ των ΑΝΕΡΓΩΝ και ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΩΝ τεχνικών
ΔΕΥΤΕΡΑ 21 / 2 / 2011, 7.00 μμ – αμφ. 18 Κτίριο Γκίνη – Πολυτεχνείο Πατησίων
ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΤΕΧΝΙΚΟΙ ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ
Στις 23 Φλεβάρη μέρα πανελλαδικής –πανεργατικής απεργίας συμμετέχουμε στη συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων στις 10.30 στο Μουσείο
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Η επίθεση της οικονομικής «χούντας» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΕΕ – ΔΝΤ– ελληνικού κεφαλαίου και η εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου δείχνει τα αποτελέσματά της: Τεράστια εκτίναξη της ακρίβειας και της φτώχειας και κατεδάφιση των δημόσιων πυλώνων, πρώτα από όλα της εκπαίδευσης, της υγείας, και της ασφάλισης. Βασική συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η εφιαλτική αύξηση των απολύσεων και της ανεργίας, ειδικά για τους νέους. Τα ποσοστά είναι τρομακτικά. Τα στοιχεία μιλούν για 16%, χωρίς να υπολογίζονται οι νέοι που αναζητούν για πρώτη φορά δουλειά, οι εργαζόμενοι της μαύρης εργασίας, οι μισοεργαζόμενοι-μισοάνεργοι, που δουλεύουν λίγες ώρες την εβδομάδα, οι εποχικοί, οι εργαζόμενοι με το κομμάτι. Τα όρια ανάμεσα στην εργασία και την ανεργία γίνονται όλο και περισσότερο ασαφή. Στον κλάδο μας η ανεργία έχει χτυπήσει «κόκκινο»! Είναι χιλιάδες οι συνάδελφοι και οι οικογένειές τους που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τα 450 ευρώ του ΟΑΕΔ., ενώ οι εργαζόμενοι τεχνικοί που αμείβονται με δελτίο δεν δικαιούνται καν αυτό το πενιχρό επίδομα. Δεν είναι λίγοι οι συνάδελφοι που σκέφτονται την προοπτική της μετανάστευσης.
Το ατομικό όραμα…
Η κατάσταση στις επιχειρήσεις τα χρόνια που πέρασαν ήθελε τους εργαζόμενους να βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του υπευθύνου για την πορεία της επιχείρησης όχι όμως και του αποδέκτη των κερδών. Το κεφάλαιο με κυκλωτικές κινήσεις και με τη βοήθεια των κυβερνήσεων προσπαθούσε να πείσει τους εργαζόμενους για την ανταποδοτικότητα στους χώρους εργασίας, με το δόγμα ότι «η σκληρή δουλειά ανταμείβεται». Η πραγματικότητα όμως κρυβόταν καλά κάπου αλλού-στους χαμηλούς μισθούς, στην απλήρωτη εργασία, στην απλήρωτη υπερωρία, στην έλλειψη συνθηκών Υγιεινής και Ασφάλειας στα εργοτάξια, στα θανάσιμα εργατικά ατυχήματα. Αυτή η αλήθεια κρύβεται ακόμα και τώρα στα άνισα κέρδη των επιχειρηματιών, στη χαμηλή φορολόγηση τους, στα της Ολυμπιάδας και στον κλείσιμο επιχειρήσεων και εργοστασίων .
Οι απολύσεις και η ανεργία, η αύξηση του εφεδρικού στρατού, στόχο και αποτέλεσμα έχουν τη βίαιη υποτίμηση της αξίας της εργατικής δύναμης. Αυτή, μαζί με την καταστροφή κεφαλαίου που προκαλεί ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός είναι η μοναδική διέξοδος του κεφαλαίου από την κρίση.
…και η ατομική εξαθλίωση.
Σήμερα, για μία ακόμα φορά, μας λένε ότι οι απολύσεις και η ανεργία είναι θέμα οργάνωσης της εργασίας, ότι “περισσεύουν” πολλοί από εμάς λόγω κρίσης και άρα, η μερική, η διευθετούμενη, η ελαστική εργασία μπορεί να λύνει το θέμα της ανεργίας και να συγκρατεί τις απολύσεις. Αξιοποιούν και βαθαίνουν τη διαίρεση των εργαζομένων (προσωπικό υπεργολαβιών, συμβασιούχοι, μετανάστες, αορίστου, δημόσιοι) για περισσότερη ελαστική εργασία και εύκολες, γρήγορες και «αναίμακτες» απολύσεις. Για χρόνια και με συνέπεια ..ελβετικού ρολογιού, είτε σε περιόδους κρίσης είτε σε περιόδους «ανάπτυξης», επιτίθενται σε κάθε μέτρο ασφάλειας και προστασίας στην εργασία περιφρουρώντας με κάθε τρόπο τα κέρδη τους. Θέλουν να συναινέσουμε στη νέα κανονικότητα που εξυπηρετεί το κεφάλαιο, αυτή της ελαστικής, φτηνής ακόμα και της δουλειάς «ήλιο με ήλιο» και της μισής ζωής.
Κυβέρνηση, Ε.Ε., κεφάλαιο μας εκβιάζουν και μας εκφοβίζουν.
Όλους. Εργαζόμενους και ανέργους. Με διλήμματα τύπου: «συνολικό κλείσιμο ή μερικές απολύσεις-διαθεσιμότητες», «απολύσεις ή αυξήσεις» που δικαιολογούνται στο όνομα της κρίσης, της πτώσης των πωλήσεων και του κερδών, της ανάγκης για «εξορθολογισμό των λειτουργικών εξόδων». Ο εργαζόμενος είναι υποψήφιος προς απόλυση είτε γιατί «η εταιρεία δεν πάει καλά», είτε γιατί δεν δέχεται τη μείωση του μισθού και δεν υποκύπτει στον εκβιασμό της ελαστικής και διευθετούμενης εργασίας, είτε γιατί απεργεί. Με την λιτότητα και την ακρίβεια που οι ίδιοι επιβάλλουν με τη φορολογία, τον προϋπολογισμό, τις περικοπές, τον Καλλικράτη.
Η προσπάθεια αυτή βέβαια της κυβέρνησης θα έμενε άκαρπη αν στο πλευρό του δεν είχε την πολύτιμη βοήθεια των ΜΜΕ. Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με επιχειρήματα δήθεν δημοσιογράφων ενάντια στην οποιαδήποτε κινητοποίηση, εναντίωση και διεκδίκηση των εργαζομένων. Ως άξιοι συνεργάτες της κυβέρνησης προβάλλουν την πολεμική που δέχονται όλα τα κομμάτια της κοινωνίας ως αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χωρίς να βγάζουν λέξη για τις κατακτήσεις του εργατικού και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος που διαλύονται. Παραβαίνοντας κάθε δεοντολογία, οι «υπάλληλοι» των καναλιών, καταδεικνύουν ως ενόχους τους αθώους και σπεύδουν να λοιδορήσουν κάθε κοινωνική αντίσταση. Καταστέλλοντας ιδεολογικά κάθε κίνημα από τη γέννηση του δίνουν τη χρησιμότερη χείρα βοηθείας στους φυσικούς καταστολείς που φτάνουν μέχρι και στα σκαλιά του Πανεπιστημιακού Ασύλου με πολεμική διάταξη δυνάμεων.
Οι εργαζόμενοι να μην συναινούμε στην απόλυση,να μην νομιμοποιούμε τις διαδικασίες της. Παλεύουμε συλλογικά και με αξιοπρέπεια κόντρα σε λογικές ατομικού βολέματος ή του τύπου «αν είμαι πειθαρχικός και παραγωγικός θα τη γλιτώσω».
Να απαντήσουμε με αγωνιστική, ταξική ενότητα και αλληλεγγύη, αποφασιστικούς αγώνες, δυναμικές μορφές πάλης. Σε αυτή τη μάχη κανείς να μη μείνει μόνος!
- Με κάλυψη των απολυμένων. Όλοι οι άνεργοι που απολύονται, εξακολουθούν να ανήκουν, να υποστηρίζονται και να καλύπτονται, να εκλέγουν και να εκλέγονται στο σωματείο. Η αλληλεγγύη δεν είναι ηθικό ζήτημα. Προϋποθέτει κάθε μορφής στήριξης σε απολυμένους αλλά και εργαζόμενους που απειλούνται ενώ βρίσκονται στην εργασία.
- Οι εργαζόμενοι στις υπεργολαβίες, οι επινοικιαζόμενοι και οι μερικά απασχολούμενοι να ανήκουν στο κλαδικό σωματείο, αλλά και όταν απασχολούνται επαναλαμβανόμενα σε μια επιχείρηση, για το διάστημα αυτό, να καλύπτονται αυτοδίκαια και πλήρως και από το επιχειρησιακό σωματείο.
- Οργάνωση των ανέργων και καταγραφή τους καθώς και των νεο-εισερχόμενων άνεργων (που δεν έχουν δουλέψει ποτέ) με τη συγκρότησή τους σε συνελεύσεις ανέργων κατά κλάδο καθώς και σε γειτονιές και τον κεντρικό συντονισμό τους.
- Κοινό μέτωπο αγώνα σε επιχειρήσεις και κλάδους που είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης (π.χ.οικοδομή, μεταλλουργία), οριζόντιο αγωνιστικό συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα, συνελεύσεων ανέργων (τοπικών και κλαδικών).
- Διαδηλώσεις και παράλληλο κίνημα αλληλεγγύης στην κοινωνία. Καταλήψεις των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά.
Χρειαζόμαστε ένα εργατικό κίνημα ενιαίο, ταξικό, εργαζομένων-ανέργων, σταθερά -ελαστικά απασχολούμενων, Ελλήνων-μεταναστών, νέων-μεγαλύτερων, Ελλήνων-εργαζομένων στις γειτονικές χώρες που θα αναμετριέται υπέρ όλων και όχι απλώς ένα κίνημα συμπαράστασης στους κάθε φορά πληττόμενους. Με πολιτική κατεύθυνση ανατροπής της επίθεσης, των νόμων της ΕΕ και των κυβερνήσεων, των νέων μνημονίων και από τη σκοπιά της διεύρυνσης των δικαιωμάτων μας.
Κόντρα στον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ που με τις θέσεις και την πρακτική του συναινεί στα μέτρα, σπέρνει την απογοήτευση και που κινείται στη λογική του «κοινωνικού εταίρου», των κινήτρων και των επιδοτήσεων προς τους επιχειρηματίες. Που θα κάνει κάθε μάχη σε κάθε χώρο δουλειάς που κλείνει ή απολύει μαζικά υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος.
Δεν μοιραζόμαστε τα κέρδη τους για να μοιραστούμε τις ζημιές τους. Διεκδικούμε :
- Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων.
- Επίδομα ανεργίας, για όλο το διάστημα της ανεργίας, ίσο με τον προτεινόμενο βασικό μισθό των 1.400 ευρώ για όλους τους ανέργους, χωρίς προϋποθέσεις (παλιοί ή νεοεισερχόμενοι). Δικαίωμα επιδόματος ανεργίας σε όσους δουλεύουν με «μπλοκάκι» και απολύονται, απαλλαγή τους από τις εισφορές. Να δηλωθούν τώρα όλοι οι άνεργοι μηχανικοί στο ΤΣΜΕΔΕ. Για να ζει ο άνεργος με αξιοπρέπεια, αλλά και ως αντικίνητρο στην απόλυση.
- Μείωση του εργάσιμου χρόνου, χωρίς μείωση των αποδοχών. 35ωρο με προοπτική το 30ωρο, πενθήμερο με σταθερή εργασία και πλήρεις αποδοχές. Κανονικές προσλήψεις στους συμβασιούχους, απασχολούμενους με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών και γενικά κατάργηση επισφαλούς εργασίας.
- Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιριών) του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει ή κλείνει για να καλυφθούν αποζημιώσεις και τα επιδόματα ανεργίας των απολυμένων. Κατά περίπτωση κρατικοποίηση, με δήμευση της περιουσίας τους και εργατικό έλεγχο.
- Κατάργηση της οδηγίας Μπολκενστάιν της Ε.Ε. καθώς και των πρόσφατων αποφάσεων της για το 65ωρο κλπ.
- Πλήρη, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με ανανέωση των βιβλιαρίων των ταμείων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Πάγωμα όλων των χρεών –δανείων των ανέργων. Μείωση των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου, δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους.