Στάση Εργασίας τις τρεις πρώτες ώρες του ωραρίου για εργαζόμενους στα γραφεία, σε τεχνικές -μελετητικές & εταιρείες παροχής επιστημονικών -τεχνικών υπηρεσιών.
Καμιά εμπλοκή-καμιά συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!
Παλεύουμε ενάντια στην ακρίβεια και τη φοροληστεία
Διεκδικούμε υπογραφή ΣΣΕ στον κλάδο – Απεργούμε μαζί με την Ομοσπονδία Οικοδόμων και άλλα σωματεία του κλάδου
Έχουμε πείρα μιας δεκαετίας από αντεργατικές ανατροπές που επιβλήθηκαν στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης του 2008 και της μαζικής ανεργίας από την κρίση που «χτύπησε» τον κλάδο της μελέτης και κατασκευής χρόνια νωρίτερα, ήδη από το τέλος των Ολυμπιακών του 2004. Κρίση που, όπως και την τελευταία, την πληρώσαμε ακριβά οι εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων και συνεχίζουμε να την πληρώνουμε και σήμερα που ο κλάδος περνάει σε φάση «ανάκαμψης». Οι αναδιαρθρώσεις στους ομίλους έφεραν μειώσεις μισθών, απολύσεις για εμάς που μεταφράζονται σε κέρδη για τους μετόχους.
Η εργοδοσία αξιοποίησε τη θύελλα αντεργατικών ρυθμίσεων που φέρανε όλες οι διαδοχικές κυβερνήσεις. Η κάθε κυβέρνηση έβαλε τις δικές της προσθήκες στο αντεργατικό οικοδόμημα που τσάκισε μισθούς, εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα που με αγώνα είχαμε κατοχυρώσει σε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τις οποίες κατάργησαν ουσιαστικά απ’ το 2012. Μετέτρεψαν την ασφάλιση σε πλήρως ανταποδοτικό «επενδυτικό προϊόν» με το έκτρωμα Κατρούγκαλου που διατηρήθηκε με το νόμο Βρούτση και το νέο αντιασφαλιστικό νόμο του Χατζηδάκη που τινάζει στον αέρα τις επικουρικές συντάξεις μέσω της κεφαλαιοποίησης.
Ο νόμος Κατρούγκαλου ήρθε να «νομιμοποιήσει» την ευέλικτη εργασία με το μπλοκάκι, το καθεστώς του δήθεν «συνεργατη» και μαζί τη στέρηση όλων των δικαιωμάτων που απορρέουν από την εξαρτημένη σχέση εργασίας (ωράρια, αποζημιώσεις, άδειες, δώρα, επιδόματα, προστασία της εγκυμοσύνης, όριο ομαδικών απολύσεων κ.ά.)
Σήμερα που η κατασκευαστική δραστηριότητα ανεβαίνει, περιορίζεται η ανεργία, εξακολουθούν να υπάρχουν οι ίδιοι όροι που με την κατάργηση των ΣΣΕ μείωσαν το μέσο μισθό στον κλάδο με το κάτω όριο μισθού να βρίσκεται στα 650 Ευρώ, έριξαν το εργοδοτικό ασφαλιστικό «κόστος». Στον κλάδο γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει 10ωρη ή 12ωρη εργασία με απλήρωτες υπερωρίες που είναι καθεστώς πολύ πριν το νόμο Χατζηδάκη. Όσες/-οι εργαζόμαστε με ΔΠΥ δεν πληρωθήκαμε ποτέ για υπερωρίες στο εργοτάξιο ή στο γραφείο όταν τρέχαμε να προλάβουμε προθεσμίες ή απολυθήκαμε γιατί δε δεχτήκαμε να δουλεύουμε «από ήλιο σε ήλιο». Η μονιμοποίηση της «τηλεργασίας» θα αυξήσει την εκμετάλλευση, δηλαδή τον απλήρωτο χρόνο εργασίας, εντατικοποιώντας τη δουλειά, επεκτείνοντας τον εργάσιμο χρόνο.
Την ίδια ώρα με τους μισθούς που μας «αφήνει» η κρίση, καλούμαστε να πληρώσουμε την ακρίβεια που μας «φέρνει» η ανάκαμψη… Είτε όταν μειώνεται ο μισθός είτε όταν ανεβαίνουν οι τιμές και οι φόροι – πολύ περισσότερο όταν το ένα ακολουθεί το άλλο – όπως συμβαίνει τώρα – το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Παράγουμε όλο και περισσότερα ενώ απολαμβάνουμε αναλογικά λιγότερα για να τροφοδοτούμε τα κέρδη των εργοδοτών. Με την «περιοριστική» πολιτική χάσαμε απ’ τις μειώσεις μισθών, με την «επεκτατική» μπορεί να χάνουμε ακόμα και με αυξήσεις στους μισθούς.
Τις ανατιμήσεις στα ενοίκια, τις τιμές δομικών υλικών, τις μεταφορές δεν τις έφεραν οι ψηλοί μισθοί… Τις επέβαλε ο καθορισμός των τιμών από τα διεθνή και εγχώρια καρτέλ των κατασκευαστών, βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών και λοιπών επενδυτών. Την εκτόξευση των τιμών στα καύσιμα (υγρά και φυσικό αέριο) επιβάλλουν τα κέρδη των επενδυτών στη «μαύρη» και «καφέ» ενέργεια ενώ αντίστοιχα η «πράσινη μετάβαση» σημαίνει πανάκριβο ρεύμα για το λαό στην ιδιωτική απελευθερωμένη αγορά με εγγυημένα κέρδη για τους «πράσινους» επενδυτές.
Την ανοικτή εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για λογαριασμό του κεφαλαίου με συμμετοχή στο πλευρό των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του με ΝΑΤΟ -ΗΠΑ και ΕΕ στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία σήμερα την πληρώνουμε με τις «πολεμικές» ανατιμήσεις στην ενέργεια και σε όλα τα βασικά είδη, αύριο θα κληθούμε να την πληρώσουμε με την ίδια τη ζωή μας.
Η ακρίβεια που ροκανίζει το μισθό κάνει ακόμα πια επιτακτική ανάγκη τον αγώνα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς στον κλάδο. Με την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας μπορούμε με καλύτερους όρους να αντιπαλέψουμε τη διαρκή επίθεση των εργοδοτών, που θέλουν να καθορίζουν με ατομικούς όρους την εργασία και τη ζωή μας. Η συλλογική σύμβαση αποτελεί ασπίδα και θωράκιση μας, κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας και απαντά στην επίθεση της εκάστοτε κυβέρνησης, της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Τι διασφαλίζει η συλλογική σύμβαση που διεκδικούμε:
- Καθορίζει με τρόπο συλλογικό κατώτατους μισθούς που αυξάνονται με βάση τα χρόνια δουλειάς στον κλάδο. Βάζει τέλος στη λογική της «ατομικής διαπραγμάτευσης» των μισθών «επιχειρησιακό απόρρητο» που επιτρέπουν στην εργοδοσία να «λογαριάζεται» με τον καθένα χωριστά, να κρατάει για χρόνια στην ίδια μισθολογική κλάση έμπειρους εργαζόμενους ή να εμφανίζει ως «εταιρική ευθύνη» την αύξηση μετά από χρόνια δουλειάς, ώστε να συμπιέζει ή να συγκρατεί σύμφωνα με τις ανάγκες της κερδοφορίας το μέσο μισθό στον κλάδο.
- Ρυθμίζει τον ημερήσιο και εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο ενάντια στα εξαντλητικά ωράρια, ώστε να μη μπορεί η εργοδοσία να επιβάλλει απλήρωτα τα καθημερινά δεκάωρα ή τη δουλειά τα Σαββατοκύριακα.
- Περιλαμβάνει μια σειρά δικαιωμάτων: όπως η προστασία των εγκύων, τα δεδουλευμένα για εκτός έδρας εργασία και στο εξωτερικό, πληρωμή υπερωριών, μέτρα Υγείας και Ασφάλειας, προστασία των προσωπικών δεδομένων κ.ά.
- Ενοποιεί όλες και όλους κόντρα στους διαχωρισμούς που θέλει να επιβάλλει η εργοδοσία για να μας κατακερματίζει όπως: μισθωτοί- «συνεργάτες μπλοκάκηδες», παλιοί-νέοι, ωρομίσθιοι – με σταθερό μισθό, αυτασφαλισμένοι – ασφαλισμένοι βάσει παρ9/Αρθρου 39 Ν.4387/2016. Ενάντια στη σύγχρονη εργασιακή «Βαβέλ» που μας διασπά. Η προηγούμενη συλλογική σύμβαση που υπέγραψε το σωματείο μας συμπεριλάμβανε τους εργαζόμενους με μπλοκάκι και αποτελεί χρήσιμη παρακαταθήκη.
- Κατοχυρώνει ειδικά τα δικαιώματα των νέων εργαζόμενων που βιώνουν πιο έντονα την εργασιακή ζούγκλα, που περιπλανιούνται σε διάφορες δουλειές, εναλλάσσοντας περιόδους ανεργίας, «κατάρτισης», προσωρινής εργασίας με μισθό που ξεκινάει απ’ αυτόν των 650 Ευρώ. Βάζει φρένο στην υπερεκμετάλλευση της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης στον κλάδο που αποτελεί τον πιο ευάλωτο στόχο των αντεργατικών πολιτικών των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Κυβερνήσεις και εργοδοσία παίρνουν μέτρα προληπτικά ενάντια στον αγώνα μας, τις απεργίες και διαδηλώσεις. Με το νόμο Χατζηδάκη θέσπισαν μέτρα εκτός της κατάργησης εργασιακών δικαιωμάτων για τον περαιτέρω κρατικό έλεγχο των δράσης των σωματείων μέσω ηλεκτρονικού φακελώματος του μητρώου, των συνελεύσεων και διαδικασιών, τον περιορισμό του δικαιώματος στην απεργία. Διατήρησαν τον απεργιοκτόνο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την προκήρυξη απεργίας με την ψήφο 50% +1 του συνόλου των εργαζόμενων, προσθέτοντας την υποχρεωτική «ελεγχόμενη», από κράτος και εργοδοσία, ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Το τσάκισμα δικαιωμάτων είναι προϋπόθεση για χρυσοφόρες επενδύσεις στην «πράσινη» και «ψηφιακή» μετάβαση, με νέα κίνητρα και προνόμια για το κεφάλαιο. Γι’ αυτό μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζει όλα τα «αναπτυξιακά» νομοσχέδια της ΝΔ, περισσότερα απ’ τα μισά άρθρα του νόμου Χατζηδάκη. Ο ισχυρισμός ότι, τώρα που τελείωσαν τα μνημόνια και η «επιτήρηση», υπάρχει δυνατότητα φιλολαϊκής πολιτικής συντρίβεται απ’ την πραγματικότητα του Σύμφωνου Σταθερότητας και τα «προαπαιτούμενα» για την εκταμίευση των δισεκατομμυρίων ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, που προορίζονται για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών πιο μαζικό και ενισχυμένο απ’ τη μεγάλη αύξηση συμμετοχής στις τελευταίες εκλογές, καλεί στη μαζικοποίηση της μάχης για διαπραγμάτευση με τους εργοδοτικούς φορείς ώστε να κατοχυρώσουμε ΣΣΕ στον κλάδο.
Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην «e-food» απέδειξε ότι όταν οι εργαζόμενοι βγουν αποφασισμένοι στο δρόμο πάει περίπατο η λογική του «τίποτα δε γίνεται». Η πείρα απ’ την επιτυχία των απεργιών των εργατών της Cosco δείχνει ότι ο οργανωμένος και αποφασισμένος αγώνας των εργατών που συνδέεται με την πλατιά εργατική αλληλεγγύη μπορεί να αποφασίζει και να περιφρουρεί απεργίες, να αδυνατίζει την εργοδοτική –κρατική επίθεση. Χτυπούν τη δράση των σωματείων, γιατί ξέρουν πως μπορούν να ξεσπάσουν μαχητικοί αποφασιστικοί αγώνες, να αναγεννηθεί η ταξική πάλη. Θέλουν όλες οι απεργίες να βγαίνουν παράνομες, απεργοί αγωνιστές και αγωνίστριες να διώκονται και τα σωματεία να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι.
Ό,τι κι αν νομοθετήσουν δε μπορούν να σταματήσουν τον εργατικό -λαϊκό αγώνα.
Παλεύουμε για:
- Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς
- Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη, ανυπακοή και απειθαρχία σε κάθε αντεργατική διάταξη και τις προσπάθειες εφαρμογής του
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν και καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, την κοινωνική ασφάλιση
- Κατάργηση του δελτίου παροχής υπηρεσιών και της ελαστικής εργασίας. Κάλυψη με ΣΣΕ όλων των εργαζόμενων με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθός ή Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών κλπ). Κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους
- Μείωση του χρόνου εργασίας. 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο.
- Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας μετά το πέρας της πανδημίας
- Επαναφορά της Κυριακής αργίας σε όλους τους κλάδους
- Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων αγαθών. Παιδεία, Υγεία, Ρεύμα και Νερό δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στο λαό.
- Μείωσης της τιμής του ρεύματος κατά 50%, κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και συνολικά στην ενέργεια.
- Κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Όχι στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς της περιουσίας του λαού. Κρατική πολιτική για το δικαίωμα στη στέγη.