Την Πέμπτη 22/05 το πρωί στις 8:30 θα πραγματοποιηθεί μαζική παρέμβαση έξω απο τον Ακτωρα,με κύριο ζήτημα το θέμα των ΣΣΕ. Επιπλέον στόχος είναι η ενημέρωση των συναδέλφων γύρω απο τις εξελίξεις για το ασφαλιστικό και μια συζήτηση στην ανάγκη επιθετικής κλιμάκωσης των δράσεων για την μη εφαρμογή των αυξήσεων στις εισφορές,της απαλλλαγής των ανέργων,της αποδέσμευσης του ταμείου απο την τρ.Αττικής .
Την Πέμπτη 22/05 το πρωί στις 8:30 θα πραγματοποιηθεί μαζική παρέμβαση έξω απο τον Ακτωρα,με κύριο ζήτημα το θέμα των ΣΣΕ. Επιπλέον στόχος είναι η ενημέρωση των συναδέλφων γύρω απο τις εξελίξεις για το ασφαλιστικό και μια συζήτηση στην ανάγκη επιθετικής κλιμάκωσης των δράσεων για την μη εφαρμογή των αυξήσεων στις εισφορές,της απαλλλαγής των ανέργων,της αποδέσμευσης του ταμείου απο την τρ.Αττικής .
Στην παρέμβαση αυτή καλούμε όλα τα μέλη του σωματείου να συμμετέχουν και να την υποστηρίξουν.
(επισυνάπτεται επίσης ανακοίνωση του σωματείου σχετικά με τις επιταγές κατάρτισης (voucher) του ΤΕΕ, η οποία επίσης θα μοιραστεί στην αυριανή παρέμβαση)
Εμείς λέμε: κι όμως γίνεται!
Μας είπαν ότι τώρα με την κρίση πρέπει να μειώσουμε τις ανάγκες και προσδοκίες μας. Να παίρνουμε λιγότερα λεφτά, να δουλεύουμε περισσότερο. Εννοούσαν, ότι θα πετσοκόψουν τους μισθούς, θα πληρώνουν όποτε και αν θέλουν και θα δουλεύουμε με συνθήκες μεσαίωνα και γαλέρας.
Μας είπαν ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή και τα πράγματα θα καλυτερέψουν, όταν γίνουν οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Εννοούσαν ότι θα καταργήσουν όλα όσα με αίμα κατακτήσαμε, δεν θα υπάρχουν Συλλογικές Συμβάσεις, κατοχυρωμένα δικαιώματα, θα πηγαίνουμε ένας-ένας, μόνοι απέναντι στους εκβιασμούς του κάθε εργοδότη.
Μας είπαν ότι «μαζί τα φάγαμε», άρα και μαζί θα τα πληρώσουμε. Δικοί μαςσυνάδελφοι είναι οι 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, οι 700 χιλιάδες απλήρωτοι, οι 3 εκατ. κάτω από το όριο φτώχειας. Δικοί τους οι μεγαλοκαταθέτες στο εξωτερικό, τα κέρδη και οι επενδύσεις. Δεκαετίες κερδοφορίας δεν τα τρώγαμε μαζί. Τις «ζημιές» θα τις πληρώσουμε μαζί;
Και εξακολουθούν με θράσος να μας λένε και άλλα πολλά καθημερινά οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις τους, οι τρόικες και οι ληστο-συμμαχίες τους, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Το θέμα είναι τι θα πούμε εμείς!
Ως Σωματείο με βάση την κατάσταση που διαμορφώνεται για μας τους εργαζόμενους και με αφορμή τη λήξη των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, λέμε:
Για να ζήσουμε, πρέπει να δουλεύουμε και να πληρωνόμαστε. Να πληρωνόμαστε αξιοπρεπώς, ώστε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας. Να δουλεύουμε τόσο, ώστε να δουλεύουμε όλοι. Γι’ αυτό διεκδικούμε νέα Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για να μην είναι ζούγκλα και σφαγείο η εργασία μας, οι συνθήκες και οι όροι της. Να μην είναι ατομική υπόθεση του καθένα με το αφεντικό του, αλλά συλλογική υπόθεση, κατοχυρωμένη. Όλοι μαζί μπορούμε να επιβάλλουμε καλύτερους όρους, ο καθένας μόνος του χάνει.
Μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτά που κάνουν οι κυβερνήσεις, οι τρόικες, το ΔΝΤ και η ΕΕ, για τα αφεντικά. Τους λέμε: για τα δικά τους συμφέροντα δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αυτό που επιβάλλεται όμως είναι να προτάξουμε τα δικά μας! Τα δικά μας συμφέροντα, τα δικά μας «μνημόνια» των εργαζόμενων απαιτούν να χάσουν τον πλούτο, τη δύναμη και την εξουσία τους αυτοί που μας οδήγησαν στην εξαθλίωση, στην ανεργία, στην εργασιακή ζούγκλα και τον κοινωνικό μεσαίωνα.
Μας λένε, ότι αυτά δεν γίνονται! Τους λέμε, ότι για μας είναι μονόδρομος για να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Γίνονται, με σκληρούς και συλλογικούς αγώνες (έτσι τα κατακτήσαμε εξάλλου όλα), με την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη και την ενότητά μας. Με τα δικά μας χέρια και μυαλά, τις δικές μας πλάτες, όχι με ανάθεση, με αναμονή. Δεν θα μας σώσει κανένας άλλος εκτός από τον αγώνα μας.
Για αυτό οι συλλογικές συμβάσεις έχουν τόσο κομβική σημασία. Η ύπαρξή τους μας δίνει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε την εργατική μας δύναμη, η κατάργησή τους μας ρίχνει βορά στην ασυδοσία των εργοδοτών και στα τάρταρα της εκμετάλλευσης. Η Συλλογική Σύμβαση στον κλάδο μας αλλά και σε κάθε κλάδο, είναι ανάγκη και απαίτησή μας. Θα την διεκδικήσουμε μαχητικά, μαζί με όλους τους εργαζόμενους και όλα τα δοκιμαζόμενα και αντιστεκόμενα κομμάτια της τάξης μας, για το συμφέρον και τη ζωή όλων μας.
ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΚΕΜ-ΤΕΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ
Ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα κατάρτισης προτάσει το ΤΕΕ, χέρι – χέρι με το Υπουργείο Εργασίας, ως μέσο ανακούφισης για την ανεργία στον τεχνικό κλάδο, που έχει πάρει τερατώδης διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Το πρόγραμμα αποτελεί κομμάτι μιας σειράς παρόμοιων προγραμμάτων που προωθούνται από το Υπουργείο και χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ «Ανάπτυξη Ανθρωπίνου Δυναμικού 2007 – 2013» με πόρους της Ελλάδας και της Ευρωπαικής Ένωσης – Ευρωπαικό Κοινωνικό Ταμείο. Το Επιμελητήριο – σύμβουλος του κράτους αφού έχει φροντίσει, με τη στάση του τελευταία χρόνια σε μια σειρά από ζητήματα όπως το θέμα των ΣΣΕ και του ασφαλιστικού των μηχανικών, να διευκολύνει την καταστροφική επέλαση Κυβέρνησης – ΕΕ –ΔΝΤ – Κεφαλαίου στη ζωή χιλιάδων άνεργων και εργαζόμενων τεχνικών έρχεται τώρα να κάνει ακόμη πιο εύκολη τη ζωή των εργοδοτών καλώντας 4.900 ανέργους (496 μηχανικούς και 4.404 τεχνίτες) να καταρτιστούν περαιτέρω προκειμένου να καλύψουν ανάγκες επιχειρήσεων του παραγωγικού τομέα Β’ της οικονομίας.
Η φωτογραφική ανακοίνωση – περιγραφή του προγράμματος κατάρτισης φανερώνει την εύνοια της προωθούμενης πολιτικής προς μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους κατασκευαστικών εταιριών, που δραστηριοποιούνται στον μεταλλευτικό κλάδο και στον κλάδο άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς προσφέρεται απλόχερα μια ακόμα δυνατότητα στους επιχειρηματίες, με τη σφραγίδα και του ΤΕΕ, να καταργήσουν στην πράξη το δικαίωμα των εργαζομένων στην αξιοπρέπεια, με μισθούς πείνας, προσωρινότητα στην εργασία, απουσία ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Με τη δημοσιοποίση του προγράμματος κατάρτισης πληροφορούμαστε ότι το ΤΕΕ πρόκειται να συμβληθεί με Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης τα οποία θα αναλάβουν την εκπαίδευση μηχανικών και τεχνιτών, σε 10 θεματικές ενότητες, διάρκειας 400 ωρών η κάθε μία, εντός εξαμήνου. Μια επιταγή κατάρτισης (training voucher) συνολικού ποσού 4.240 € θα εκδίδεται για κάθε άνεργο, «ωφελούμενο» όπως αποκαλείται στη διακήρυξη, προκειμένου να καλυφθούν μέσω του ΚΕΚ τα έξοδα εκπαίδευσης.
Επίσης, από το πρόγραμμα κατάρτισης προβλέπεται η χορήγηση εκπαιδευτικού επιδόματος ύψους 2.000 € για κάθε άνεργο. Προυπόθεση βέβαια για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα αποτελεί η διαγραφή των ανέργων τεχνιτών από τα μητρώα του ΟΑΕΔ. Για τους άνεργους μηχανικούς ούτε λόγος για προυπόθεση τέτοιου είδους, δεδομένου ότι οι πολιτικές τους έχουν λύσει προ πολλού το ζήτημα βαφτίζοντάς τούς ελεύθερους επαγγελματίες, κοινώς «μπλοκάκια», που ουδεμία σχέση έχουν για το σύστημα με άνεργους. Το ισχνό επίδομα ανεργίας, λοιπόν, αντικαθίσταται με ένα εξίσου ισχνό επίδομα κατάρτισης, ενώ την ίδια στιγμή οι άνεργοι γίνονται εργαλείο των επιχειρήσεων προκειμένου να καλύψουν ανάγκες σε εργατικό δυναμικό και να αυξήσουν τα κέρδη τους με το χαμηλότερο δυνατό κόστος.
Το 30% των «ωφελουμένων» θα μπορεί να προχωρήσει σε πρακτική άσκηση σε εταιρίες οι οποίες πρόκειται να συμβληθούν, με τη σειρά τους, με τα ΚΕΚ. Με τον τρόπο αυτό το παραπάνω ποσό θα μπορεί να αξιοποιηθεί, εφόσον οριζεται στο συμφωνητικό μεταξύ ΚΕΚ – Επιχείρησης, και για την κάλυψη των εξόδων της πρακτικής άσκησης, δηλαδή για την αμοιβή της επιχείρησης (!!!), τις πρώτες ύλες και τα προστατευτικά μέσα που απαιτούνται για την εργασία αλλά και των ασφαλιστικών εισφορών των ανέργων – «ωφελουμένων». Γίνεται φανερό λοιπόν ότι το ΤΕΕ, μέσω των ΚΕΚ, επιδοτεί τις επιχειρήσεις προκειμένου να «κάνουν τη δουλεία τους» με ευέλικτους εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα για «…τουλάχιστον 100 ημερομήσθια, διάρκειας όχι μικρότερης από 4 μήνες»!!!
Όλα τα ζητήματα που αφορούν στη θέση του «ωφελούμενου» – ανέργου στο χώρο εργασίας κατά την πρακτική άσκηση θα ρυθμίζονται από το Ιδιωτικό Συμφωνητικό που θα συνάπτει το ΚΕΚ με κάθε επιχείρηση ξεχωριστά. Βασική προυπόθεση για την εταιρία αποτελεί η δραστηριοποίηση της, κατ’ ελάχιστον 50% του κύκλου εργασιών της, στον παραγωγικό τομέα Β’, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται μέσω της περιγραφής των θεματικών αντικειμένων, σε επιχειρήσεις που απασχολούν τεχνικούς σε εξορυκτικές εργασίες υπαίθριων αλλά και υπόγειων ορυχείων, λατομείων και μεταλλείων. Παρόλα αυτά, το πρόγραμμα κατάρτισης δε θα μπορούσε να μην αναφέρει – περιγράφει, μέσω των θεματικών ενοτήτων, και το προνομιακό πεδίο του κατασκευαστικού Κεφαλαίου, τα τελευταία χρόνια, δηλαδή δραστηριότητες που σχετίζονται με την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου αλλά και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Πόσο κακοπροαίρετος λοιπόν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάποιος που μεταφράζει την «ευκαιρία» που δίνεται σε ανέργους μέσω του προγράμματος σε διευκόλυνση των ναυαρχίδων του κατασκευαστικού Κεφαλαίου?
Ενδιαφέρον επίσης προκαλούν και οι προυποθέσεις που θέτει το πρόγραμμα κατάρτισης σχετικά με τον αριθμό των θέσεων εργασίας που μπορεί να καλύψει ο στρατός των ανέργων – «ωφελούμενων» σε κάθε επιχείρηση αναλογικά με τον αριθμό των εργαζόμενων που απασχολεί ήδη. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι για επιχειρήσεις με αριθμό εργαζομένων που ξεπερνά τα 418 άτομα, ο αριθμός των «πρακτικάριων» μπορεί να φτάσει μέχρι και το 30% (!!!!) του συνολικού αριθμού των εργαζομένων της επιχείρησης.
Μήπως λοιπόν το πρόγραμμα κατάρτισης θα μπορούσε να προσφέρει μια ακόμη μοναδική ευκαιρία για «αλλαγή βάρδιας» εργαζόμενων με κατοχυρωμένα δικαιώματα με ανέργους, οι οποίοι θα έχουν μάλιστα ειδίκευση σε δεξιότητες άμεσα συνδεδεμένες με τον κύκλο εργασιών κάθε εταιρίας, που δε θα στοιχίζουν στους επιχειρηματίες?
Δεν είναι δύσκολο, λοιπόν, να αναγνωρίσει κανείς το πρόσφορο έδαφος που δημιουργούν ΤΕΕ και Υπουργείο Εργασίας για την εκμετάλλευση ευέλικτου εργατικού δυναμικού του κατασκευαστικού κλάδου από το Κεφάλαιο. Για μια ακόμη φορά, η στάση του Επιμελητηρίου επιβεβαιώνει ότι όχι μόνο δεν αποτελεί εγγυητή των συμφερόντων των εργαζομένων και ανέργων μηχανικών και τεχνικών αλλά, πάντα σύμφωνα με τις επιταγές της εργοδοσίας και της κυρίαρχης πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, φροντίζει να εξασφαλίζει τους όρους για δουλειά χωρίς δικαιώματα.
Τα όσα προβάλει το ΤΕΕ στη διακήρυξη του προγράμματος περί αναβάθμισης των γνώσεων, βελτίωσης των όρων επαγγελματικής ένταξης, εξοικίωσης με τις τεχνολογικές εξελίξεις, μείωσης της ανεργίας και βελτίωσης της θέσης και του βιοτικού επιπέδου των ανέργων απέχουν έτη φωτός από τις πραγματικές επιδιώξεις του. Μετά από τα αναχώματα που έχει βάλει το προηγούμενο διάστημα στους αγώνες του κόσμου της εργασίας για τη διατήρηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οι οποίες θα κατοχύρωναν και τις θέσεις εργασίας, έρχεται να επιδοτήσει επιχειρήσεις που θησαυρίζουν εδώ και χρόνια, αλλά και συνεχίζουν να πλουτίζουν, στις πλάτες εργαζομένων.
Απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας, της ατομικής ευθύνης και ενοχής, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουν φωνή, να σπάσουν την απομόνωση, να σταθούν αλληλέγγυοι και να ζητήσουν την αλληλεγγύη από όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, τα κινήματα «δεν πληρώνω». Μα πάνω από όλα να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρέπεια, να βγάλουν τους από πάνω, μια για πάντα, στην ανεργία.
ΑΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ:
- Να συγκροτήσουμε συνελεύσεις και πρωτοβουλίες σε κάθε κλάδο και σε κάθε γειτονιά.
- Να απαιτήσουμε την εγγραφή στα συνδικάτα όλων των ανέργων, των συμβασιούχων και των απασχολούμενων με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών, με ίδια δικαιώματα με τα άλλα μέλη.
- Να έρθουμε σε επαφή και να συντονίσουμε τη δράση μας.
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ:
- Δουλειά για όλους. Με ανθρώπινες συνθήκες και μισθούς που να καλύπτουν τις ανάγκες μας.
- Επίδομα ανεργίας, για όλο το διάστημα της ανεργίας, στους άνεργους και υποαπασχολούμενους, που να καλύπτει όλες τις ανάγκες μας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προσμέτρηση του χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια.
- Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των ανέργων, κατάργηση του ορίου των ενσήμων για την σφράγιση των βιβλιαρίων
- Ελεύθερη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, ελεύθερη πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά γνώσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού.
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που ελαστικοποιουν τις εργασιακές σχέσεις, απελευθερώνουν τις απολύσεις, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και το βασικό μισθό.
- Διασφάλιση των αμοιβών και των αποζημιώσεων για όλους τους εργαζόμενους που παραμένουν απλήρωτοι, σε επίσχεση εργασίας κλπ.
- Να μην περάσουν οι εκβιασμοί των απολύσεων του κράτους και των εργοδοτών.