Συγκέντρωση του σωματείου την Κυριακή 17 Νοέμβρη στις 14:30
Στην πλ.Κλαυθμώνος και διαδήλωση στην αμερικάνικη πρεσβεία
Πολυτεχνείο 1973 – 2013: Οι εξεγέρσεις μας μπορούν και πάλι να τους ανατρέψουν!
«ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ»
Στην 40η επέτειο του Πολυτεχνείου η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ από τις θέσεις των επισήμων ετοιμάζεται να εκφωνήσει νέους υποκριτικούς λόγους προς το λαό, γεμάτους αγωνία για το μέλλον του τόπου. Ενός τόπου που όπως λένε η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της «δεν παράγει τίποτε» και «η οικονομία του δεν είναι αρκούντως ανταγωνιστική» για να μπορέσει να ταΐσει τα φτωχά παιδιά της. Θα ισχυριστούν ότι παρότι αυτός ο τόπος που πορεύεται μέσα από τις συμπληγάδες των ποσοστών του χρέους, της συρρίκνωσης του ΑΕΠ, της διόγκωσης της ανεργίας, έχει ωστόσο την τύχη, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, να βρίσκεται στο τιμόνι του η κυβέρνηση μαζί με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. που μας οδηγούν σύντομα και με ασφάλεια (;) και πάλι στα ανοιχτά νερά της ανάπτυξης. Θα αποσιωπήσουν ωστόσο, οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος τα αδιάσειστα παραδείγματα, άλλων χωρών που δήθεν ανακάμπτουν από την κρίση μονιμοποιώντας την ανεργία και τις περικοπές. Θα αποσιωπήσουν ότι οι πολιτικές τους ήταν αυτές που ακύρωσαν κατακτήσεις, που 40 χρόνια μετά από το Πολυτεχνείο παραμένουν καθημερινή αγωνία για κάθε εργαζόμενο και νεολαίο. Θα αποσιωπήσουν ότι ύστερα από την εφαρμογή μιας σειράς αντεργατικών μέτρων που αποχαλίνωσαν την εργοδοσία έγινε κατορθωτό τραπεζίτες βιομήχανοι κι εφοπλιστές να επιχαίρουν για τα σημαντικά κέρδη τους ενώ παράλληλα χυδαία κάνουν εκκλήσεις προς το λαό να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι.
Θα βγάλουν λόγους όμως, μέρες που ‘ναι, και για την τύχη της «δημοκρατίας». Μιας «δημοκρατίας» που «βάλλεται από τα άκρα» και κατά πως το θέλουν οι σύγχρονες θεωρίες, στο ένα άκρο βρίσκεται η φασιστική – χουντική Χ.Α. και από την άλλη ο λαός και το εργατικό κίνημα που δεν σκύβει το κεφάλι,. Θα αποσιωπήσουν ότι αυτοί μαζί με τη Χρυσή Αυγή διακήρυξαν το «τέλος της μεταπολίτευσης». Εννοώντας το τέλος των στοιχειωδών δικαιωμάτων που κατέκτησε το εργατικό κίνημα στα χρόνια της μεταπολίτευσης, αλλά και το τέλος των μαχητικών ταξικών τάσεων του εργατικού κινήματος που ενισχύονται αργά αλλά σταθερά μέσα στους σημερινούς αγώνες. Από τη μία η κυβέρνηση μοιράζει δεξιά και αριστερά φύλλα πορείας επιστράτευσης και αργίες σε δημόσιους υπάλληλους που σηκώνουν κεφάλι, μπουκάρει με τα ΜΑΤ στην ΕΡΤ παραμονή του Πολυτεχνείου, σε συνεργασία με την εργοδοσία διώκει δικαστικά τους εργαζόμενους στη Χαλυβουργία Ελλάδος και άλλους τους καταδικάζει σε φυλάκιση. Από την άλλη η Χ.Α. στήνει εργοδοτικά σωματεία στο Πέραμα με διασυνδέσεις με εφοπλιστές για να «ξανακινηθεί» η Ζώνη, επιτίθεται και δολοφονεί αγωνιστές. Οι διώξεις στελεχών της Χ.Α. μόνο ως απλό επεισόδιο μιας πορείας αγαστής συνεργασίας με την κυβέρνηση μπορεί να ειδωθεί. Αυτό άλλωστε ομολόγησαν και «διαπρεπείς» εκπρόσωποι – απολογητές της πολιτικής του κεφαλαίου στην Ελλάδα (ΣΚΑΪ, MEGA κτλ) ότι δεν πρέπει να αποκλείεται ένα «σοβαρό» τμήμα της Χ.Α. το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί σε αυριανούς κυβερνητικούς σχεδιασμούς.
Το άκρο είναι ένα και μοναδικό . Είναι η εκμετάλευση του εργάτη από το αφεντικό κι ο φασισμός ως η αποκρουστικότερη μορφή αυτής της εκμετάλευσης.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ
Ήταν η κορύφωση λαϊκών διεκδικήσεων και αγώνων ετών που άλλοτε ερχόντουσαν δυναμικά στο προσκήνιο κι άλλοτε υποχωρούσαν για να επανέλθουν ακόμα δριμύτεροι. Ήταν η κορύφωση αγώνων που ξεκίνησαν πριν τη χούντα και λάμβαναν χώρα σε σημαντικά τμήματα της νεολαίας, όπως το φοιτητικό κίνημα. Διεργασιών που εξελίσσονταν παράλληλα και κάποιες στιγμές τέμνονταν, όπως η μαζική συνάντηση της κατεστραμμένης αγροτιάς που συνέρρεε στα αστικά κέντρα για να δουλέψει στα εργοστάσια όπου συναντιόταν με τους φτωχούς της πόλης. Πάνω σε αυτούς τους εργαζόμενους στηρίχθηκε το βιομηχανικό κεφάλαιο που εκείνη την περίοδο, απαλλαγμένο από τα «βαρίδια» του συνδικαλισμού, εκτίνασσε τα κέρδη του σε δυσθεώρητα ύψη! Η συνάντηση αυτών των ρευμάτων γέννησε την εξέργερση του Πολυτεχνείου που κλόνισε τη χούντα και άνοιξε το δρόμο για τους μεγάλους αγώνες του εργατικού κινήματος και τις κατακτήσεις.
Οι αντίπαλος μας, το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις, η ΕΕ έχουν διδαχθεί πολλά από αυτές τις σκληρές μάχες. Ο φόβος τους είναι έκδηλος! Φοβούνται τη συνάντηση στο δρόμο των σημερινών ρευμάτων εργατικής αμφισβήτησης. Φοβούνται τη συνάντηση των διοικητικών του πανεπιστημίου, των εργαζόμενων της ΕΡΤ, των εργατών της ΚΑΤΣΕΛΗΣ, των εργαζόμενων στα εμπορικά καταστήματα που αντιστέκονται στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, των χιλιάδων αγωνιστών που συμμετείχαν στις μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα, των κατοίκων στις Σκουριές. Φοβούνται τους νέους και τις νέες της εργασιακής περιπλάνησης που κάνουν ουρές στο ΟΑΕΔ, ή περιμένουν τα προγράμματα κατάρτισης και μαθητείας για να βγάλουν το επόμενο τρίμηνο, τετράμηνο, πεντάμηνο.
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η 17η Νοέμβρη πρέπει να είναι και θα είναι μια λαϊκή εργατική νεολαιίστικη συνάντηση ενάντια στον αυταρχισμό κυβέρνησης και μεγαλοεργολάβων, απέναντι στο μέτωπο κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. Αυτή η συνάντηση μπορεί να δώσει άλλη πνοή στην κοινωνική αντιπαράθεση που μαίνεται εδώ και χρόνια. Πνοή την οποία δε θέλουν να δώσουν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η εκκωφαντική σιωπή τους, όλο το προηγούμενο διάστημα, σε μια σειρά δυναμικών εργατικών και κοινωνικών αγώνων που έδιναν το στίγμα της αντίστασης απέναντι στη διάλυση εργατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, δείχνει ότι δεν θέλουν και δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Τώρα πρέπει οι εργαζόμενοι και η νεολαία να πάρουμε τον αγώνα για ψωμί παιδεία και ελευθερία στα χέρια μας. Να κάνουμε δική μας υπόθεση την ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των μνημονίων. Να πάρουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων από τη γραφειοκρατία και να κορυφώσουμε τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική, κρατική και εργοδοτική βία. Να ξηλωθεί η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής και ο φασισμός από κάθε σωματείο, χώρο δουλειάς, από κάθε γειτονιά. Να μην τους επιτρέψουμε να μετατρέψουν τη Χ.Α. από θύτες σε θύματα μετά την δολοφονική επίθεση στο Ν. Ηράκλειο. Για αυτό σήμερα αποτελεί ζητούμενο ο συντονισμός των αγώνων και η διαμόρφωση ενός μετώπου αγώνα και ανατροπής πρωτοβάθμιων σωματείων και μαχόμενων ομοσπονδιών, συντονισμών, εργατικών συνελεύσεων. Για να δοθεί ένας ανυποχώρητος αγώνας με διάρκεια, ένας παρατεταμένος λαϊκός ξεσηκωμός που θα τους ανατρέψει.