Κατηγορία: Πρόσφατα

Αντιμέτωποι με τις βάρβαρες επιπτώσεις της κρίσης του συστήματος

Πώς μπορεί ένα σωματείο να υπονομεύει τις κατακτήσεις ολόκληρου κλάδου

Ένας μύθος πλανιέται πάνω από γιατρούς, αρχιτέκτονες,
δικηγόρους…
Μια σειρά από επαγγέλματα σήμερα περικλείονται από ένα μύθο που τα
συνδέει αυτόματα με την κοινωνική και οικονομική επιτυχία. Οι γιατροί, οι δικηγόροι,
και οι πιο πολλοί κλάδοι των μηχανικών είναι επαγγέλματα που πίσω από την αίγλη που
αποπνέουν ακόμα και σήμερα, κρύβουν με αρκετή επιτυχία τις μαύρες συνθήκες εργασίας
που επικρατούν στις τάξεις τους. Ο δικηγορικός κλάδος μάλιστα, έχει θεσμοθετήσει την
απαξίωση της μισθωτής εργασίας πίσω από τον αρκετά εύηχο τίτλο του ασκούμενου
δικηγόρου. Σε ανάλογη τροχιά και ο κλάδος των αρχιτεκτόνων έχει υιοθετήσει άτυπα και
ανεπίσημα το θεσμό του ‘’ασκούμενου μηχανικού’’. Ένας ‘’μαθητευομένους’’, πρόθυμος
να ανταλλάξει την πενιχρά αμειβομένη εργασία του, με την εμπειρία και τις απαραίτητες
γνώσεις που θα του επιτρέψουν να ανοίξει στο μέλλον το δικό του γραφείο. Οι πιο πολλοί
από αυτούς τους φιλόδοξους μαθητευομένους θα παραμείνουν τα επόμενα χρόνια αυτό
που πραγματικά είναι και τώρα: ιδιωτικοί υπάλληλοι…
Φυσικά το πρόβλημα του κλάδου εντάσσεται στα γενικότερα προβλήματα του κλάδου των μηχανικών. Ειδικότερα των νέων
μηχανικών η πλειοψηφεία των οποίων εντάσσεται στην παραγωγή σε συνθήκες απόλυτης επισφάλειας, στερούμενοι ακόμα και αυτά που
θεωρητικά αποτελούν κεκτημένα του εργατικού κινήματος. Κλειδί της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, αποτελεί εκτός των
άλλων, η αμοιβή με δελτίο παροχής υπηρεσιών αντί της τυπικής πρόσληψης.Με αυτό τον τρόπο οι εργοδότες συνδυάζουν την εργασιακή
πειθαρχία του μισθωτού χωρίς καμία από τις δεσμεύσεις που προστατεύουν την εξαρτημένη εργασία, ενώ ταυτόχρονα εισφοροδιαφεύγουν
και απαλλάσσονται από το μη μισθολογικό κόστος της εργασίας.
Αν τα παραπάνω, ισχύει λίγο ως πολύ για όλο τον κλάδο, η ιδιαιτερότητα των αρχιτεκτόνων, που τους φέρνει σε ακόμα πιο μειονεκτική

Στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης, η επίθεση του κεφαλαίου διαμορφώνει
έναν πραγματικό εργασιακό μεσαίωνα. Οι
απολύσεις παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις εαρινές της
προβλέψεις εκτιμά 8,5 εκατ. νέους ανέργους για
τη διετία 2009-2010,ενώ ο ΟΑΣΑ προβλέπει
πως το 2010, οι άνεργοι θα ξεπεράσουν τα 57
εκατ. στις χώρες μέλη του, από 37,2 που ήταν
στα τέλη του 2008.
Στον κλάδο της πληροφορικής-
τηλεπικοινωνιών οι απολύσεις
εμφανίστηκαν πριν την κρίση, μετά από μια
περίοδο εκτίναξης των κερδών. Λουκέτα
και απολύσεις σε Altev, Teledom, απολύσεις
και μαζικές εκβιαστικές «οικειοθελείς»
αποχωρήσεις σε Vodaphone, Intracom,
infoquest, κλείσιμο καταστημάτων και
απολύσεις εργαζομένων από τη wind. Από
τα πρώτα θύματα είναι οι συμβασιούχοι
και «ελαστικοί» συνάδελφοι, που μετά
από χρόνια δουλειάς πετιούνται στην
ανεργία για να «αντικατασταθούν»
με νέους συμβασιούχους, ακόμα πιο
ελαστικούς.
Στις τεχνικές εταιρείας μετά τα
πρώτα λουκέτα σε ΔΙΕΚΑΤ και ΒΕΤΑΝΕΤ,
ακολούθησαν απολύσεις σε μικρές και
μεγάλες εταιρείες και γραφεία. Αρκετές
εταιρείες, στο όνομα της «συγκράτησης» των
απολύσεων, δεν εφαρμόζουν τη συλλογική
σύμβαση, άλλες θέλουν να επιβάλλουν
την «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας με
μείωση των αποδοχών. Παρά τις απολύσεις
με το πρόσχημα πως «δεν υπάρχει δουλειά»,
εξακολουθεί η παραβίαση του νόμιμου
ωραρίου, δουλειά τα Σαββατοκύριακα, η
παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας.
Η εργοδοσία μιλάει για «εξωπραγματικές
διεκδικήσεις», ακόμα και όταν διεκδικούμε
τις νόμιμες κλαδικές συμβάσεις, ενώ «πιέζει»
για τη μετατροπή θέσεων τυπικής μισθωτής-
εξαρτημένης εργασίας σε δελτίο. Οι
εργαζόμενοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών
δεν προσμετρούνται στο «νόμιμο» όριο
των απολύσεων, ενώ η εργοδοσία επιδιώκει