Το ξεπέρασμα και των τελευταίων διοικητικών και τεχνικών εμποδίων για την έναρξη της επένδυσης στο Ελληνικό αποκαλύπτει το ζοφερό “αναπτυξιακό” μέλλον που μας επιφυλάσσει η επενδυτική λαίλαπα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Ένα μέλλον που θα δίνει “γη” και “ύδωρ” στα επιχειρηματικά συμφέροντα και το μεγάλο κεφάλαιο, καταπατώντας τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων!
Χωρίς ίχνος ντροπής προχώρησαν στη «διευθέτηση» των τελευταίων διοικητικών και τεχνικών λεπτομερειών για την έναρξη της επένδυσης αναφορικά με το ζήτημα των δασικών εκτάσεων και με την κήρυξη αρχαιολογικών χώρων. Αρχικά, προέβησαν στην ακύρωση της Πράξης Χαρακτηρισμού του δασαρχείου Πειραιά, που αναγνώριζε 37 στρ. ως δασικές εκτάσεις – σε νευραλγικό κομμάτι του έργου όπου προβλέπεται η χωροθέτηση του σύνθετου ξενοδοχειακού συγκροτήματος και του καζίνο. Στην υπόθεση αυτή το σκάνδαλο είναι διπλό! Από τη μια η καταστρατήγηση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου, από την άλλη η επί μακρόν σκόπιμη μη ανάρτηση και απόκρυψη των έτοιμων δασικών χαρτών και των σχετικών δασικών μελετών της περιοχής από την «Κτηματολόγιο Α.Ε.».
Παράλληλα, πίσω από τον επικοινωνιακό πόλεμο για την απόφαση του ΚΑΣ, βρίσκονταν μία σειρά από σχετικές ρήτρες που περιέχει η ληστρική σύμβαση παραχώρησης με την Lamda Development. Πιο συγκεκριμένα, η σύμβαση περιλαμβάνει πως το κόστος προστασίας, μεταφοράς, διαχείρισης αρχαιοτήτων κ.ο.κ. που εντοπίζονται σε μη κηρυγμένες περιοχές επιβαρύνει το ελληνικό δημόσιο και όχι τον επενδυτή (!), ενώ όλες οι σχετικές καθυστερήσεις στην επένδυση αποτελούν «γεγονός αποζημίωσης»…Παρά τη σημαντική μάχη που δόθηκε, με την κήρυξη τελικά περίπου 350 στρ. χώρων με διαπιστωμένα αρχαία μνημεία, η κυβέρνηση κατάφερε να εξασφαλίσει τόσο τα συμφέροντα του επενδυτή, όσο και την διακηρυγμένη από τη μεριά της τήρηση της «νομιμότητας».
Η ιδιωτικοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού δεν είναι μια σημαντική επένδυση για το ελληνικό κεφάλαιο απλά και μόνο λόγω του μεγέθους της. Διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην προώθηση των μνημονιακών επιταγών και στην υλοποίηση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, εγκαινιάζοντας ένα νέο πρότυπο χωρικής ανάπτυξης. Ένα πρότυπο που θα μονιμοποιεί την κατάσταση εξαίρεσης και την πλήρη διευκόλυνση των «στρατηγικών επενδύσεων» με κάθε κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις είτε από ρόλο κυβέρνησης είτε ως αντιπολίτευση, πιστές στους νόμους της αγοράς και στην διευκόλυνση του κεφαλαίου, τάσσονται ομόφωνα υπέρ της άμεσης έναρξης της επένδυσης που φιλοδοξεί να αποτελέσει την “μεγαλύτερη αστική ανάπλαση της Ευρώπης”. Ακόμα και υπό το βάρος, της πρόσφατης οικολογικής καταστροφής στο Σαρωνικό, αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης και αιμοσταγούς δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου, δεν διστάζουν να διαφημίζουν τα δήθεν οφέλη από την παραχώρηση του Ελληνικού για την κατασκευή της «Ελληνικής Ριβιέρας»!
Η προπαγάνδα για δημιουργία θέσεων εργασίας συμπληρώνει έντεχνα τις μεθοδεύσεις τους για να περάσουν τα σχέδια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του προέδρου του ΤΕΕ, Γ. Στασινού, που έσπευσε να υποστηρίξει την επένδυση χαρακτηρίζοντάς την ως “ανάσα” για τον κλάδο των μηχανικών, τάζοντας χιλιάδες θέσεις εργασίας…
Από τη μεριά μας, δεν υπάρχει καμία αυταπάτη ότι τα σχέδια του ομίλου Λάτση στην πραγματικότητα ετοιμάζουν ένα νέο εργασιακό κάτεργο, τόσο κατά τη διάρκεια της κατασκευής, όσο και κατά την λειτουργία. Ξέρουμε ότι το αναπτυξιακό τους πρότυπο που θέλει το παράκτιο μέτωπο της Αττικής να παραδίδεται για την κατασκευή καζίνο, τουριστικών θερέτρων και ουρανοξυστών τύπου Dubai, πάει πακέτο και με ένα εργασιακό πρότυπο μεσαίωνα: με εξαντλητικά ωράρια, μισθούς πείνας, επισφαλείς σχέσεις εργασίας, χωρίς μέτρα πρόληψης και ασφάλειας.
Στις σημερινές συνθήκες της σκληρής επίθεσης του κεφαλαίου και του κλίματος κοινωνικής αποδοχής της επένδυσης το κίνημα πρέπει να διαλέξει τον δύσκολο δρόμο. Ως σωματείο μισθωτών τεχνικών, επιλέγουμε τον δρόμο της ανάτασης των αγωνιστικών διαθέσεων του λαού και της υπεράσπισης του χώρου του πρώην αεροδρομίου από την σκοπιά των κοινωνικών αναγκών. Τασσόμαστε ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του δημοσίου πλούτου και στην τσιμεντοποίηση κάθε ελεύθερου χώρου, κόντρα σε κάθε συμβιβαστική και διαχειριστική λογική.
Η πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις μπορεί και πρέπει να αποτελέσει σταθμό του λαϊκού και εργατικού κινήματος απέναντι στα καταστροφικά επιχειρηματικά σχέδια του Λάτση και κάθε άλλου επίδοξου επενδυτή…