Η εργατική τάξη, όλες/οι οι εργαζόμενες/οι βαδίζουμε στο δρόμο που χάραξαν οι ήρωες-εργάτες του Σικάγο, οι 200 της Καισαριανής, οι χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές που έπεσαν για το δίκιο του εργάτη, για την απελευθέρωση από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Η 1η Μάη είναι μέρα πάλης, μέρα αγωνιστικής διεκδίκησης των αιτημάτων μας, μέρα δοξασμένης θύμησης των αγωνιστών που έπεσαν για το δίκιο της εργατικής τάξης. Στη χώρα μας δυναμώνουμε και ενώνουμε τη φωνή μας μαζί με τους αδελφούς-εργάτες των άλλων χωρών που βρίσκονται σε απεργίες, σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Οι αγώνες των εργατών όλου του κόσμου, θα νικήσουν!
Το τελευταίο διάστημα το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας αυξάνει την εκμετάλλευση και οξύνει την καταπίεση, μέσω της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, υπηρετώντας τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Ωστόσο είναι πρωτόγνωρη τόσο η μαζικότητα όσο και η αντοχή των εργαζομένων που βγαίνουν στους δρόμους, απεργούν, διεκδικούν και διαδηλώνουν ενάντια σε αυτήν την κατάσταση. Στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα αγωνιστικής ανάτασης, απέναντι στις φωνές που μας καλούν να μείνουμε στο δρόμο του «ρεαλισμού», με σκυμμένο το κεφάλι, να εγκλωβιζόμαστε σε κυβερνητικές εναλλαγές επιλογής του «μικρότερου κακού» και στον μονόδρομο της εξουσίας των αφεντικών. Είναι απάντηση σε όσες δυνάμεις προεξοφλούσαν το τέλος της εργατικής τάξης, ότι οι αγώνες δε φέρνουν αποτελέσματα και χαρακτήριζαν ξεπερασμένες μορφές πάλης, τις απεργίες. Ακριβώς για αυτούς τους λόγους, τα διδάγματα από την ματωμένη θυσία των εργατών του Σικάγο παραμένουν επίκαιρα, ζωντανά και αποτελούν φλόγα για κάθε εργαζόμενο σε όλον τον κόσμο.
Στη χώρα μας, η φετινή απεργία της 1ης Μάη πραγματοποιείται στον απόηχο του προδιαγεγραμμένου πολύνεκρου εγκλήματος στα Τέμπη, και της ανείπωτης θλίψης που μετατράπηκε σε οργή και οργανωμένο αγώνα. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα, με την τεράστια συμμετοχή εργαζομένων & νεολαίας, ανέδειξαν την εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ διαδοχικά, η οποία έχει διαμορφώσει το έδαφος, ώστε να κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων να υπερτερούν ακόμα και από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Έβαλαν στο στόχαστρο συνολικά την πολιτική «απελευθέρωσης» της ΕΕ, όπου μετατρέπει την ενέργεια, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, την υγεία, την ασφάλιση και την παιδεία, σε πανάκριβα εμπορεύματα. Είναι η ίδια πολιτική που θέλει το κράτος να διαχειρίζεται και τις σιδηροδρομικές υποδομές με κριτήριο το κέρδος, ενώ παράλληλα παραχωρεί τα κερδοφόρα τμήματα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτή η πολιτική επέβαλε την κρατική υποχρηματοδότηση, την κατάτμηση του σιδηροδρομικού έργου σε πολλά κομμάτια και την ιδιωτικοποίηση της πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής απολύθηκαν εργαζόμενοι, επιβλήθηκαν ελαστικές εργασιακές σχέσεις και εντατικοποίηση σε όσους απέμειναν, ενώ η ιταλική εταιρεία επιδοτήθηκε με πακτωλό χρημάτων.
Ο αγώνας που εκτυλίχθηκε όλο αυτό το διάστημα, μετά το πολύνεκρο έγκλημα, αποκάλυψε και τα άλλα «Τέμπη» που μας περιτριγυρίζουν, τα οποία απειλούν καθημερινά την ασφάλεια και τη ζωή μας, στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στις αστικές συγκοινωνίες, στο οδικό δίκτυο, στα μεγάλα αστικά κέντρα. Είναι οι «γερασμένες» και ασυντήρητες υποδομές, όπως οι χιλιάδες γέφυρες σε όλη τη χώρα. Τα παλιά και υποσυντηρημένα σχολικά κτίρια σε όλη τη χώρα, στα οποία δεν έχει πραγματοποιηθεί ούτε ο απαραίτητος προσεισμικός έλεγχος. Τα δεκάδες μεγάλα σιδηροδρομικά τούνελ σε όλη τη χώρα, όπου δεν πληρούν τις προϋποθέσεις πυρασφάλειας και ασφαλούς διαφυγής σε περίπτωση ατυχήματος. Οι αχανείς βιομηχανικές ζώνες, με χιλιάδες επιχειρήσεις, όπου δεν υπάρχει κανένα σχέδιο εκκένωσης και διαφυγής, όχι μόνο για τους κατοίκους και τους εργαζόμενους σε αυτές, αλλά και για τους κατοίκους των αστικών κέντρων οι οποίοι απειλούνται σε περίπτωση Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Έκτασης. Το παλιό και υποσυντήρητο τροχαίο υλικό και τα οχήματα στις αστικές συγκοινωνίες, με τις συχνές βλάβες και τα ατυχήματα. Τα ατελείωτα εργατικά «ατυχήματα» στους χώρους δουλειάς, όπου αφήνουν πίσω τους έναν νεκρό κάθε τρεις μέρες και δεκάδες σακατεμένους, εξαιτίας της έλλειψης μέτρων υγείας και ασφάλειας, που η εργοδοσία λογαριάζει σαν κόστος.
Με αγώνα υπερασπιζόμαστε το μισθό, τα δικαιώματα και τη ζωή μας!
- Για την ανατροπή της πολιτικής των «συγκρατημένων» αυξήσεων στα όρια των «αντοχών» της οικονομίας που επιβάλλει μισθούς κάτω απ’ τον πληθωρισμό και υπηρετούν η κυβέρνηση ΝΔ, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Αυξήσεις που όχι μόνο δεν αναπληρώνουν τις προηγούμενες απώλειες, αλλά εξανεμίζονται απ’ την έκρηξη της ακρίβειας.
- Ενάντια στο καθεστώς της «ατομικής διαπραγμάτευσης» ενός μισθού που ξεκινάει απ’ τον εθνικό κατώτατο που καθορίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, των αυταπατών ατομικής ανέλιξης του «ανταγωνιστικού» υποταγμένου εργαζόμενου με εντατικοποίηση, 10ωρα και δουλειά τα Σαββατοκύριακα, με απλήρωτες υπερωρίες.
- Πιάνουμε το νήμα απ’ τη ΣΣΕ που είχαμε υπογράψει το 2009 και καταργήθηκε το 2012. Απαιτούμε ουσιαστικές αυξήσεις επί των κλιμακίων αμοιβών της προηγούμενης ΣΣΕ, που υπερβαίνουν τον πληθωρισμό με κατοχύρωση κατώτατου μισθού με βάση την προϋπηρεσία. Αναπροσαρμογή στο τέλος κάθε εξαμήνου των κλιμακίων βασικών μισθών με αυξήσεις που να καλύπτουν τις απώλειες απ’ τον πληθωρισμό.
- Διεκδικούμε 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο, κατοχύρωση ωραρίων, επιδομάτων μεταπτυχιακών σπουδών, ανθρώπινων συνθηκών εργασίας.
- Ενάντια στη βαρβαρότητα της αντεργατικής νομοθεσίας των ΝΔ–ΠΑΣΟΚ–ΣΥΡΙΖΑ, της κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του περιορισμού του δικαιώματος στην απεργία, της απελευθέρωσης των εργασιακών σχέσεων και επέκτασης του εργάσιμου χρόνου που συμπληρώθηκε απ’ το νόμο Χατζηδάκη.
- Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή που επιστρατεύουν κυβερνήσεις και εργοδότες: με απολύσεις όσων διεκδικούν, με δίκες αγωνιστών ενάντια στους πλειστηριασμούς βάσει του «ιδιώνυμου» του ΣΥΡΙΖΑ, με καταστολή διαδηλώσεων, προσαγωγές και συλλήψεις συνδικαλιστών, ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, ΜΑΤ στα πανεπιστήμια για την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας.
- Με απειθαρχία στην εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη που επιβάλλει τον «ηλεκτρονικό» έλεγχο κράτους και εργοδοσίας στα σωματεία για να περιορίσει τη συλλογική οργάνωση και αγώνα. Κανένας νόμος δε μπορεί να σταθεί εμπόδιο μπροστά στην ταξική ενότητα και αποφασιστικότητα, την πλατιά αλληλεγγύη. Κανένας νόμος δε μπορεί να καταργήσει τις απεργίες, να βάλει στο γύψο τις διαδηλώσεις, το λαϊκό αγώνα.
- Ενάντια στον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, των πλειοψηφιών των ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Έχουν ενεργό ρόλο στην επίθεση που έχουμε δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια, για μείωση των απαιτήσεων μας. Παρεμβαίνουν για να ενισχύσουν το αφήγημα κυβερνήσεων και εργοδοτών περί «αντοχών της οικονομίας» και «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων. Παίρνουν θέση στο τραπέζι των κοινωνικών διαλόγων με τους εργοδότες, για να διαπραγματευτούν πόσα θα χάσουμε.
Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία της Πρωτομαγιάς! Δεν περιμένουμε τίποτα απ’ τους επίδοξους «σωτήρες» που υπόσχονται λύσεις προεκλογικά !
Καμία προεκλογική ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική, καμιά αναμονή από νέους επίδοξους κυβερνητικούς «σωτήρες» με «φιλελεύθερο» ή «προοδευτικό» πρόσημο. Με τους αγώνες, τη μαζική οργάνωση και το σωστό προσανατολισμό μπορούμε να παρέμβουμε καθοριστικά ώστε να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες για την αντιλαϊκή πολιτική. Συνεχίζουμε τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες μας, να μη χάνουμε τη ζωή μας για τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων-επενδυτών. Δεν υπάρχει χώρος για νέες αυταπάτες, τα συμφέροντα μας δεν ταυτίζονται με αυτά του κεφαλαίου. Οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ που τους στηρίζουν.