Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών [ΣΜΤ] συμπαρίσταται και στηρίζει τις κινητοποιήσεις των συναδέλφων Εργολαβικών στα Ελληνικά Πετρέλαια [ΕΛ.ΠΕ.], ενάντια στην προοπτική των απολύσεών τους που δρομολογείται με συνεννόηση των Εργολαβικών Εταιρειών που τους απασχολούν και της νέας διοίκησης των ΕΛΠΕ με άρωμα Λάτση.
Λίγες μέρες πριν από τις γιορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς και αμέσως μετά το απαιτητικό σταμάτημα [shut-down] του Διυλιστηρίου της Ελευσίνας [ΒΕΕ] – με πρωτοπόρα συμμετοχή των εργολαβικών εργαζομένων που αποτελούν πάνω από το 50% του προσωπικού πεδίου στα Διυλιστήρια Νότου των ΕΛΠΕ – οι συνάδελφοι αυτοί βρίσκονται στο στόχαστρο, καθώς η εργοδοσία [άμεση και έμμεση] απειλεί δεκάδες από αυτούς σε Ασπρόπυργο και Ελευσίνα με απολύσεις και μειώσεις μισθών. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, αποδεικνύεται με τον πιο κυνικό τρόπο ότι κανένα επίπεδο κερδών – ρεκόρ δεν «επαρκεί» [ένα ακόμη τέτοιο κατέγραψε ο Όμιλος ΕΛΠΕ την τρέχουσα χρονιά!!!] και ότι σε μόνιμη βάση και ανεξάρτητα από οικονομικά αποτελέσματα οι εργαζόμενοι στοχοποιούνται και αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι, βάρος που πρέπει να πετιέται.
Τι κι αν υπάρχουν βάρδιες και ολόκληρα τμήματα που για μήνες δουλεύουν 12ωρα; Τι κι αν το πρόσφατο shut-down ανέδειξε τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού, που προκάλεσε πολλά προβλήματα και οδήγησε σε απασχόληση υπό εξοντωτικούς ρυθμούς; Τι κι αν αποδείχτηκε – ξανά και ξανά – πως το μόνιμο προσωπικό που γνωρίζει τις εγκαταστάσεις δεν μπορεί να υποκατασταθεί από επί τόπου εργολαβίες; Οι εργολαβικοί συνάδελφοι, που δουλεύουν για χρόνια πλάι με τους «μόνιμους», σε κοινά συνεργεία, στις ίδιες δουλειές, στους ίδιους χώρους, με τους ίδιους κινδύνους [είναι νωπές ακόμη οι μνήμες από το ατύχημα του 2015 στον Ασπρόπυργο που και οι συνάδελφοι αυτοί πλήρωσαν με τη ζωή τους!!!], είναι αυτοί για τους οποίους τα ΕΛΠΕ θεωρούν ότι δεν έχουν καμιά υποχρέωση καθώς δεν τους αναγνωρίζουν σαν δικό τους προσωπικό, αντιμετωπίζοντάς τους ως «βαρίδι» και «πλεόνασμα».
Είναι γνωστό και στους πλέον αδαείς ότι η εργολαβοποίηση ως κατεύθυνση δεν αμφισβητείται στο παραμικρό, πάει χέρι – χέρι με την εντατικοποίηση που αυξάνει τους κινδύνους εργασιακού «ατυχήματος», προωθείται με σχέδιο από την εργοδοσία για να επιβάλλεται ο διαχωρισμός και η διάρρηξη της ενότητας μεταξύ των εργαζομένων. Η δική μας απάντηση πρέπει να είναι ο κοινός αγώνας για το καθημερινό μεροκάματο, όσο κι αν επιμελώς προσπαθούν να αποκρύψουν «μόνιμοι» και «εργολαβικοί» ουσιαστικά αποτελούν το ίδιο σύνολο και ο αγώνας τους για εργασιακή αξιοπρέπεια πρέπει να είναι ενιαίος και αδιάσπαστος. Υπάρχει – όπως δια ζώσης ενημερωθήκαμε και δια της φυσικής μας παρουσίας στην απεργιακή κινητοποίηση στις 17.12.2019 μπροστά από την πύλη του Διυλιστηρίου Ασπροπύργου [ΒΕΑ] – και μία ακόμη παράμετρος: ο ανοιχτός εκβιασμός της Διοίκησης των ΕΛΠΕ στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για υπογραφή νέας ΕΣΣΕ με το «μόνιμο» προσωπικό. Να το δηλώσουμε όσο καθαρότερα γίνεται: καμία ΕΣΣΕ, όσο «καλή» και αν μοιάζει, δεν μπορεί παρά να αποδομείται όταν αφορά ένα ολοένα μικρότερο κομμάτι εργαζομένων που όχι μόνο δεν καθίσταται «προνομιούχο» αλλά διαρκώς γίνεται και πιο ευάλωτο. Η μάχη για την υπογραφή οποιασδήποτε αξιοπρεπούς ΕΣΣΕ δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει, στην περίπτωσή μας, και το εργολαβικό προσωπικό των ΕΛΠΕ. Να υπερασπιστούμε την εργασία των «εργολαβικών» συναδέλφων γιατί έτσι υπερασπιζόμαστε την εργασία και των «μόνιμων».
- Καμία Απόλυση – καμία μείωση μισθών συναδέλφων σε εργολάβους!!!
- Άμεση πρόσληψη όλων των εργολαβικών συναδέλφων στα ΕΛΠΕ!!!